اثربخشی واقعیت درمانی بر تاب آوری و ادراک از خود در زنان دارای همسر معتاد

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی واقعیت درمانی بر تاب آوری و ادراک از خود زنان دارای همسر معتاد انجام شد. روش پژوهش آزمایشی است. جامعه آماری آن شامل کلیه زنان دارای همسر معتاد مراجعه کننده به مرکز مشاوره رویش سبز در شش ماهه دوم سال ۱۳۹۸ در شهر رشت بود. حجم نمونه ۳۰ نفر (۱۵ آزمایش و ۱۵ کنترل) که به صورت در دسترس و با توجه به شرایط ورود و خروج پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. قابل ذکر است که یک نفر از گروه آزمایش به دلیل غیبت بیش از دو جلسه از پژوهش کنار گذاشته شدند و در نهایت تحلیل داده ها با ۲۹ نفر انجام شد. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای واقعیت درمانی را دریافت نمودند و سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون و سنجش ادراک خویشتن استفاده شد. داده های حاصل با روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که واقعیت درمانی بر افزایش تاب آوری و ادراک از خویشتن زنان گروه آزمایش اثربخش بوده است. در نتیجه آموزش گروهی واقعیت درمانی می تواند به عنوان یک روش درمانی مفید به خصوص برای افزایش تاب آوری و ادراک از خود زنان دارای همسر معتاد در مراکز ترک اعتیاد به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، تاب آوری ، ادراک از خود ، زنان دارای همسر معتاد