بررسی رابطه هوش معنوی و رضایت شغلی با سلامت روان در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

زمینه و هدف: بسیاری از سازمان ها بر اهمیت کارکنان به عنوان مهم ترین دارایی خود تاکید دارند. پیشرفت و توسعه علم روانشناسی در دهه های اخیر به ویژه در حوزه سلامت، معنویت و رضایت مندی شغلی در بین کارکنان سازمانها، نقش مهم و اثربخشی را به دنبال داشته است. سلامت روان افراد در مجموعه های اداری باعث افزایش تمرکز، شادابی و توانایی آنها جهت انجام امور محوله می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش معنوی و رضایت شغلی با سلامت روان در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد طراحی گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی تعداد ۳۶۴ نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال ۱۳۹۲ به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. پرسشنامه های هوش معنوی، رضایت شغلی و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت. داده ها جمع آوری و به کمک نرم افزاری آماری SPSS و بکارگیری آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحیل گردیدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین رضایت شغلی و سلامت روان از لحاظ آماری رابطه معنی دار و ضریب همبستگی مثبت وجود دارد ولی بین هوش معنوی و سلامت روان رابطه معنادار آماری وجود ندارد. نتایج حاکی از تاثیر هوش معنوی بر میزان رضایت شغلی کارکنان بود. نتیجه گیری: نظر به تاثیر هوش معنوی بر رضایت شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد و ارتباط رضایت شغلی با سلامت روان آنها. لذا تلاش همزمان کارکنان و مدیران در افزایش هوش معنوی موجب بهبود سلامت آنها و کارایی سیستم می شود. برگزاری برنامه های آموزشی و توجیهی با هدف ارتقاء معنویت و رضایت شغلی، برگزاری دوره های بازآموزی، ایجاد فضای سالم و ایمن به دور از فشارها و تنش ها، ارائه خدمات رفاهی، تفریحی و ورزشی جهت ارتقاء سلامت روان و رضایت مندی شغلی کارکنان توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

Spiritual intelligence ، Job satisfaction ، Consciousness ، Mental health ، Personnel ، هوش معنوی ، رضایت شغلی ، خودآگاهی ، سلامت معنوی ، کارکنان