ژولیوس سزار و نو منطق گرایی

مهم ترین هدف فلسفی فرگه تعیین و فهم شان معرفت شناختی و هستی شناختی صدق ریاضی بود. او برای این مهم آموزه منطق گرایی را مطرح کرد. آموزه منطق گرایی را می توان چنین بیان کرد: ۱- همه صدق های حساب را می توان به زبان منطق بیان کرد؛ و ۲- همه صدق های حساب را می توان از اصول موضوعه منطق محض با بکارگیری قواعد منطق و تعاریف به دست آورد. برای دفاع از این نظر، فرگه در صدد تعریف کاملی از عدد با استفاده از حدود منطق محض برآمد. اما تعاریف او از عدد، جدای از نواقصی دیگر با مسئله سزار روبرو شدند. این مسئله عبارت است از امکان این همانی اشیاء ریاضی با اشیاء انضمامی و آن را می توان چنین بیان کرد: آیا سزار با یک عدد این همان است؟ هیچ یک از تعاریف فرگه نمی تواند به این سوال پاسخ دهد و تلاش های بعدی نیز برای حل این مسئله همچنان ناموفق بوده است. در این مقاله نشان داده ایم که مسئله سزار تنها دارای یک بعد نیست و تنها راه حلی برای این مسئله موفق است که بتواند به سه بعد معرفت شناختی، متافیزیکی و معنا شناختی آن پاسخی درست ارائه بدهد. سپس راه حل نو منطق گرایی را برای این مسئله آزمایش کرده ایم و نشان داده ایم که این راه حل به علت در نظر نگرفتن ابعاد مختلف مسئله ناموفق بوده است

کلیدواژه ها:

مسئله سزار ، فلسفه ریاضیات ، فرگه ، نومنطق گرایی