بررسی و اولویت بندی عوامل انگیزشی در آموزش الکترونیکی و حضوری

هدف اصلی پژوهش حاضر «بررسی و اولویت بندی عوامل انگیزشی در آموزش الکترونیکی و حضوری دانشجویان یک دانشگاه نظامی» است. شکل الکترونیکی و غیرحضوری این امر با توجه به شرایط پیش آمده ناشی از مدیریت بحران کرونا بیش از پیش از اهمیت بسزایی برخوردار شده است. راهبردهای انگیزشی بکار رفته در تحقیق حاضر، شامل دو راهبرد کلی انگیزش درونی و بیرونی است؛ که توسط ۷ مولفه و در قالب ۵۲ راهبرد (۲۰ راهبرد مختص آموزش حضوری، ۱۷ راهبرد مختص آموزش غیرحضوری و ۱۵ راهبرد آموزش توامان حضوری و غیر حضوری) مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش، شامل ۳۰۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه نظامی مورد مطالعه و نمونه آماری، شامل ۲۲۶ نفر از آنان است که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، «پرسشنامه سنجش راهبردهای انگیزشی درونی و بیرونی» است. این پرسشنامه شامل هفت عامل فرماندهان، استادان، دانشجویان، معاونت های دانشگاه، خودکارآمدی، نگرش و جذابیت درونی فعالیت است. روایی پرسشنامه ، با بهره گیری از روایی محتوا مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، میزان ۰/۹۰ حاصل شد. برای تجزیه و تحلیل سوالات از شاخص های آمار توصیفی و آمار استنباطی (شامل آزمون t استودنت تک گروهی و آزمون فریدمن) استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که میزان راهبردهای بکار رفته شده از سوی سلسله مراتب فرماندهی تیپ دانشوجویان و عوامل اجرایی (معاونت های ) دانشگاه خصوصا در حوزه آموزش های غیرحضوری (الکترونیکی)، در سطح نامطلوب و از سوی دانشجویان و استادان در سطح نسبتا مطلوب، ولی کمتر از میانگین فرضی پژوهشی است. همچنین راهبردهای انگیزشی درونی (خودکارآمدی، نگرش و جذابیت درونی) در وضعیت نسبتا مطلوب بالاتر از میانگین فرضی پژوهش قرار دارند. رتبه بندی عوامل هفت گانه نشان داد که راهبردهای انگیزشی درونی بکار گرفته شده از سوی دانشجویان در وضعیت کاملا بهتری نسبت به راهبردهای انگیزشی بیرونی است.

کلیدواژه ها:

انگیزش ، آموزش حضوری ، آموزش الکترونیکی (غیرحضوری) ، انگیزش درونی ، انگیزش بیرونی