دیدگاه مربیان در مورد استفاده از ربات های انسان نما

محققان، صنعت و دست اندرکاران به طور فزاینده ای به پتانسیل ربات های اجتماعی در آموزش به فراگیران طیف اوتیسم علاقه مند هستند. در این مطالعه، مصاحبه ها با گروه های متمرکز نیمه ساختاریافته و مربیان در ایران انجام شده تا دیدگاه های آنها را در مورد استفاده بالقوه از روبات های انسان نما با دانش آموزان اوتیسم، بدست آوریم. درک دیدگاه های مربی ضروری است، زیرا آنها تصمیم گیرنده اصلی در مورد پذیرش روبات ها هستند و به طور مستقیم استفاده آینده را با دانش آموزان تسهیل میکنند. چندین نمونه تصویر ربات به مربیان ارائه شده است، اما مستقیما با روبات ها ارتباط برقرار نمی کنند یا اطلاعات مربوط به قابلیت های فنی فعلی را دریافت نمی کنند. هدف این بود که مربیان به مفهوم کلی ربات های انسان نما به عنوان یک ابزار آموزشی پاسخ دهند، به جای تمرکز بر کاربردهای موجود با رفتار یک ربات خاص، سی و یک کارمند آموزش اوتیسم در این شرکت، شرکت کردند که نمایانگر طیف وسیعی از تنظیمات آموزش ویژه و گروه های سنی و همچنین چندین نقش حرفه ای (به عنوان مثال، معلمان، معاونان آموزشی، گفتار و زبان درمانی) هستند. تجزیه و تحلیل موضوعی متن مصاحبه چهار مضمون را مشخص کرد: درگیر شدن ربات ها، قابل پیش بینی بودن و سازگاری، نقش ربات ها در آموزش اوتیسم و تعامل کودکان با مردم و نه ربات ها. اگرچه قریبا همه مصاحبه شوندگان نسبت به استفاده از ربات های انسان نما در کلاس پذیرا بود، اما از نظر انتقادی تائید نمی شدند. در عوض، آنها تصور میکردند که استفاده از ربات های آینده باعث ایجاد هزینه زیاد و سود در طول زمان می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ویژه ، معلمان ، کودکان اوتیسم ، ربات های انسان نما ، ربات های اجتماعی