پیش بینی پرخاشگری و حساسیت بین فردی دانشجویان براساس سبک های دلبستگی

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 357

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FPAICONG02_055

تاریخ نمایه سازی: 10 خرداد 1400

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: در سال های اخیر توجه به مسائل و مشکلات مرتبط با دلبستگی به عنوان یکی از موضوعات عمده روان شناسی و روان پزشکی افزایش یافته است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پرخاشگری و حساسیت بین فردی دانشجویان براساس سبک های دلبستگی صورت پذیرفت. روش پژوهش: پژوهش حاضر براساس اهداف و روش جمع آوری داده ها از نوع توصیفی همبستگی بود که در قالب روش رگرسیون چندگانه انجام شد. جامعه اماری پژوهش کلیه دانشجویان سطح کشور بودند که امکان تکمیل پرسشنامه به صورت آنلاین را داشتند. از این جامعه آماری تعداد ۳۵۰ نفر به شیوه در دسترس آنلاین به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور I(Attachment Questionnaire- AQ)، مقیاس پرخاشگری باس و پری (Aggression Questionnaire- AQ) و خرده مقیاس حساسیت بین فردی چک لیست علائم I-S Sub- Scale of SCL-۹۰ را تکمیل کردند. به منظور تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سبک های دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا قادرند پرخاشگری و حساسیت بین فردی دانشجویان را به طور مثبت و معنادار پیش بینی کنند (به استثنای خرده مقیاس خشم که توسط سبک دلبستگی اجتنابی پیش بینی نشد). با این حال سبک دلبستگی ایمن نتوانست پرخاشگری و حساسیت بین فردی دانشجویان را پیش بینی نماید. نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده می توان گفت کیفیت دلبستگی فرد نقش بسیار مهمی را در اسیب پذیری و رشد اوایفا می کند و به نظر می رسد سبک های دلبستگی ناایمن، عاملی خطرزا برای شروع اختلالات و مشکلات روانی هستند. به عبارت دیگر افراد دلبسته ناایمن به دلیل دریافت مراقبت ناسازگار به احتمال زیاد الگوهای ناسازگار روابط میان فردی را به محیط اجتماعی گسترده تر منتقل می کنند. در واقع وجود دلبستگی ناایمن توانایی افراد را برای کنار امدن با استرس کاهش می دهد و درعین حال، احتمال رفتارهایی را که به تجربه های ناخوشایند منجر می شود، افزایش می دهد.

نویسندگان

مصطفی زارعان

دانشگاه تبریز

ایسان پیوند

کارشناسی روانشناسی