اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی وامید به زندگی مادران دارای فرزند مبتلا به لکنت زبان

زمینه و هدف: زبان از پیچیده ترین فرایندی است که انسان در طول زندگی خود آن را می آموزد و یکی از وجوه تمایز انسان با موجودات زنده دیگر بوده و راه ارتباط برقرار کردن با دیگران است ازاین رو امکان دارد مادرانی که دارای فرزندانی با لکنت زبان هستند دچار مشکلاتی روانشناختی در حیطه های بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی شوند لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی مادران دارای فرزند به لکنت صورت گرفت. روش پژوهش: نمونه گیری به شیوه در دسترس از جامعه آماری مادران دارای فرزند مبتلا به لکنت زبان مراجعه کننده به کلینیک توانبخشی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در منطقه ۳ تهران انجام شد. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل است. برای ارزیابی بهزیستی روانشناختی از پرسشنامه ریف RPWQ و برای اندازه گیری میزان امید به زندگی از ابزار مقیاس امید به زندگی میلر MHS استفاده شد. گروه های آزمایش و کنترل در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از ابزارهای دقیق مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوورایانس استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند مبتلا به لکنت زبان تاثیر دارد همچنین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش امید به زندگی مادران دارای فرزند مبتلا به لکنت زبان تاثیر دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش و تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش بهزیستی روانشناختی و امید به زندگی مادران دارای فرزند مبتلا به لکنت زبان می تواند بعنودان یک مداخله روانشناختی در کنار سایر مداخلات مورد استفاده قرار گیرد لذا پیشنهاد می شود جهت ارتقا سطح سلامت روان یا مادران و تاثیرات آن بر فرزندان و خانواده ها در مراکز مرتبط با خدمات روانشناختی از این روش استفاده شود.

کلیدواژه ها:

پذیرش و تعهد ، بهزیستی روانشناختی ، امیدبه زندگی ، لکنت زبان