مطالعه گل دهی و باروری دانه گرده در هم گروه های سیر ایرانی

سیر (Allium sativum L.) به دلیل عقیم بودن، توانایی تولید بذر را ندارد. جهت مطالعه گل دهی و تعیین باروری دانه گرده، تعداد ۶۸ هم گروه سیر از نقاط مختلف ایران جمع آوری و در سال های زراعی ۹۰-۱۳۸۹ و ۹۱-۱۳۹۰ در مزرعه تحقیقاتی گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه همدان مورد بررسی قرار گرفتند. برای تشخیص باروری گرده در هم گروههای سیر ایرانی از نشانگر اختصاصی RAPD، آزمون جوانه زنی دانه گرده، تشخیص زنده بودن گرده توسط استوکارمین و کاشت میوه و کیسه جنینی در محیط های کاشت مصنوعی استفاده گردید. نتایج نشان داد تعداد ۳۷ هم گروه سیر ایرانی توانایی ایجاد ساقه گل دهنده و تولید گل آذین را داشتند. رنگ پذیری دانه های گرده با استفاده از استوکارمین در محدوده ای بین حداقل ۵/۰ تا حداکثر ۲۰ درصد قرار گرفت که نشانگر عدم زنده بودن دانه های گرده می باشد. عدم تشکیل دو نشانگر ویژه OPJ۱۲۱۳۰۰ و OPJ۱۲۱۷۰۰ در همه هم گروه ها و عدم رشد دانه گرده در محیط کشت، عقیمی دانه گرده را در هم گروه های سیر ایرانی به کار رفته در این آزمایش ثابت نمود. زنده ماندن میوه و کیسه جنینی به مدت بیش از دو ماه در محیط کشت، می تواند نشان دهنده سلامت و توانایی آنها برای انجام لقاح با دانه گرده زایا باشد.

کلیدواژه ها:

Acetocarmine ، Sterility ، Pollen infertile ، Marker ، RPAD ، استوکارمین ، عقیمی ، گرده های نابارور ، نشانگر ، RPAD