اثر کندکننده های رشد گیاهی و تاریخ کاشت بر برخی ویژگی های نشا، بوته و میوه گوجه فرنگی

افزایش کیفیت نشا در راستای کاهش هزینه های تولید، موضوع قابل توجهی به نظر می رسد. به همین منظور اثر کندکننده های رشد و تاریخ کاشت بر گیاه گوجه فرنگی رقم چف مورد بررسی قرارگرفت. آزمایش اول با پنج تیمار (پاکلوبوترازول صفر، ۲۵۰ و۵۰۰ میلی گرم بر لیتر و سایکوسل صفر، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم بر لیتر) در آزمایشگاه به صورت کاملا تصادفی و آزمایش دوم به صورت فاکتوریل با دو فاکتور، کندکننده رشد در پنج سطح (پاکلوبوترازول صفر، ۲۵۰ و۵۰۰ میلی گرم بر لیتر و سایکوسل صفر، ۵۰۰ و۱۰۰۰ میلی گرم بر لیتر) به شکل غوطه وری بذر و تاریخ کاشت با سه سطح (اواسط آذر، دی و بهمن ماه) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. نتایج نشان داد اثر ساده کندکننده رشد بر قطر نشا و اثر متقابل دو تیمار بر طول نشا، وزن تر و خشک شاخساره و ریشه، سطح برگ، محتوی کلروفیل، طول گیاه در اولین گل دهی، تعداد گل در اولین خوشه، و کیفیت میوه معنی دار است. بیشترین قطر نشا (۱/۲ سانتی متر) با پاکلوبوترازول ۵۰۰ میلی گرم بر لیتر و کمترین طول نشا (۱/۳ سانتی متر) در ترکیب تاریخ کاشت اول و پاکلوبوترازول ۵۰۰ میلی گرم در لیتر مشاهده شد. تاریخ کاشت اول حداکثر عملکرد میوه (۴/۱ کیلوگرم در بوته) را در برداشت. براساس یافته های تحقیق، پاکلوبوترازول با غلظت بالا و همچنین تاریخ کاشت اول و دوم در افزایش کیفیت نشا، تیمارهای موثرتری بودند.  

کلیدواژه ها:

Chlorophyll ، Cycocel ، Paclobutrazol ، Seed soaking ، Yield. ، پاکلوبوترازول ، سایکوسل ، عملکرد ، غوطه وری بذر ، کلروفیل