ارزیابی تاثیر حمل و نقل عمومی در خدمات رسانی حین بحران زلزله (مطالعه موردی: منطقه ۶ شهر اصفهان)

حمل و نقل عمومی یکی از مهم ترین شاخص های مدیریت بحران می باشد که می تواند روند آن را در زمان بحران بهبود ببخشد. به محض وقوع بحران های جدی نیاز به تخلیه و جابجایی مردم آسیب دیده از یک طرف و انتقال امداد رسانان به محل حادثه از طرف دیگر به شدت افزایش می یابد. با توجه به این موضوع در این پژوهش تلاش شده است نقش و جایگاه شبکه ارتباطی منطقه ۶ شهر اصفهان در مدیریت بحران زلزله مورد بررسی قرار گرفته و همچنین میزان کارایی شبکه ارتباطی منطقه ۶ در حین بحران زلزله مورد ارزیابی قرار گیرد . نوع مطالعه در این تحقیق کاربردی- توسعه ای می باشد.روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و اطلاعات مورد نظر با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه ای و تهیه پرسشنامه از کارشناسان گردآوری شده و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفته است. حجم نمونه مورد استفاده ۱۰۰ کارشناس می باشد که به روش تصادفی انتخاب شده اند. با توجه به بررسی های صورت گرفته و با توجه به سطح معناداری sig=۰.۰۰۰ برای کارایی سیستم حمل و نقل در حین بحران زلزله، مشخص شد که این سیستم در حین وقوع بحران از کارایی لازم برخوردار نیست . و همچنین با توجه به بررسی های صورت گرفته از بین شاخص های مورد بررسی ، شاخص ساماندهی و برنامه ریزی نسبت به سایر شاخص های موثر در سیستم حمل و نقل عمومی حین بحران زلزله، از مطلوبیت و اثرگذاری بیشتری برخوردار است

کلیدواژه ها:

حمل و نقل شهری ، خدمات رسانی ، بحران ، زلزله ، منطقه ۶ شهر اصفهان