تشدید تحریم های یکجانبه امریکا علیه جمهوری اسلامی ایران در زمان شیوع کووید-۱۹

تحریم در حالت طبیعی وقتی اتخاذ می­شود که از قوانین بین­المللی تجاوز و از معیارهای اخلاقی مقبول تخطی شده باشد. هدف از اعمال این تحریم­ها آن است که نهاد یا کشور تحریم شونده مجبور به تغییر رفتار گردد. خروج دولت ترامپ از برجام و اعمال تحریم­های یک جانبه علیه ایران، نقض منشور سازمان ملل متحد محسوب می­گردد. افزون بر این شیوع بیماری کووید-۱۹ در جهان و نیاز به همکاری جامعه جهانی برای مهار این بحران، باعث گردید تا دولت ایران و دیگر منتقدین تحریم­های یک جانبه آمریکا درخواست لغو تحریم­ها را نمایند. سوال مطرح در این پژوهش این است که چرا در زمان بحران جهانی ناشی از کرونا، تحریم­های یک جانبه آمریکا علیه ایران نه تنها برچیده و یا تعلیق نگردیدند بلکه بر شدت آنها افزوده شد؟ در پاسخ به این سوال فرضیه­ای که مطرح می­گردد این است: دولت ترامپ با افزایش تحریم­ها به دنبال ایجاد نارضایتی بیشتر در بین توده مردم بود تا از این طریق تغییر نظام سیاسی ایران را رقم زند و یا حداقل رفتار ایران را در خاورمیانه تغییر دهد. یافته های تحقیق نشان می­دهد که نظریه کارآمدی تحریم­ها در مورد ایران موثر واقع نشده و روش پژوهش با توجه به ماهیت آن توصیفی تحلیلی می­باشد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: اقتصاد ، ایالات متحده آمریکا ، برجام ، تحریم ، تغییر رفتار ، جمهوری اسلامی ایران ، دونالد ترامپ ، کرونا ، کووید-۱۹