تاثیر بیوچار (زغال زیستی) پوسته شلتوک برنج بر آبشویی نیترات در یک خاک رسی

شناختعوامل تاثیرگذار برحرکتآب و املاحدرنیمرخخاک و استفاده از مواد اصلاح­کننده­ی جدید نظیر بیوچار می­تواند کمکشایانیبهمدیریتصحیحبرایکاهشآبشویینیتراتازمنطقهرشدریشه و جلوگیری از آلودگیآب­هایزیرزمینی ­نماید. در پژوهش حاضر، تاثیر بیوچار پوسته شلتوک برنج در دو اندازه (طبیعی و کوچک­تر از ۱ میلی­متر) و در دو سطح (۱ و ۳ درصد) به تنهایی و همراه با کمپوست (در سطح ۱ درصد) بر آبشویی نیترات در یک نمونه خاک رسی در یک بازه زمانی ۵ ماهه در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار بررسی شد.بیوچار در دمای°C ۵۰۰ طی فرآیند تجزیه حرارتی و در شرایط اکسیژن محدود در کوره تولید شد. گلدان­ها تحت چرخه­های مرطوب (ظرفیت مزرعه­ای بعلاوه ۲۰ درصد) و خشک شدن (رطوبت پژمردگی دائم) قرار گرفته و غلظت نیترات در زه­آب حاصل از هر بار آبیاری به صورت ماهانه، اندازه­گیری ­شد. بیش­ترین و کم­ترین میزان آبشویی نیترات در تمام مدت آزمایش به ترتیب مربوط به تیمار حاوی کمپوست و بدون بیوچار و تیمار حاوی بیوچار و بدون حضور کمپوست بود. افزودن بیوچار به خاک در هر دو سطح و هر دو اندازه موجب کاهش معنی­دار آبشویی نیترات نسبت به شاهد در تمام ماه­ها شد. به طور کلی، میزان آبشویی نیترات در تیمارهای حاوی کمپوست بیش­تر از تیمارهای بدون کمپوست بود. اندازه­ی بیوچار تاثیری بر کارکرد آن در جلوگیری از آبشویی نیترات نداشت، اما افزایش مصرف آن به طور معنی­داری موجب کاهش بیش­تر آبشویی شد.میزان آبشویی نیترات در سه ماه اول روندی به شدت کاهشی و در دو ماه آخر روندی افزایشی داشت. 

کلیدواژه ها:

تخلخل بیوچار ، سطح ویژه ، حفظ نیتروژن