نقش میانجی انطباق پذیری مسیر شغلی در رابطه هوش هیجانی با مشکلات تصمیم گیری مسیر شغلی

هدف: هدف پژوهش بررسی نقش میانجی انطباق پذیری مسیر شغلی در رابطه هوش هیجانی با مشکلات تصمیم گیری مسیر شغلی در دانش آموزان پایه نهم بود. روش: این پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی بود که با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه نهم استان قزوین در سال تحصیلی ۹۵-۹۶ بودند. نمونه شامل ۴۳۳ دانش آموز (۲۰۶ پسر و ۲۲۷ دختر) بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارها شامل مقیاس انطباق پذیری مسیر شغلی، سیاهه هوش هیجانی بار-ان و پرسشنامه مشکلات تصمیم گیری مسیر شغلی بود. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که از مجموع  ۶۷/۰- اثر هوش هیجانی بر مشکلات تصمیم گیری مسیر شغلی بیشتر آن  به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری انطباق پذیری مسیر شغلی (۴۱/۰-=β؛ ۰۰۱/۰>p) و بخشی از آن هم به صورت مستقیم (۲۶/۰-=β؛ ۰۰۱/۰>p) بوده است. مدل مفهومی برازش معناداری با داده ها نشان داد (۰۳/۰=SRMR؛ ۰۶/۰=RMSEA). نتایج مقایسه برازش کلی و ضرایب مسیر در دختران و پسران نیز نشان داد که مدل پژوهش در هر دو گروه به صورت یکسان عمل می کند (۱۱/۰