ارزیابی کیفیت مواجهه با خشکسالی در برنامه های منطقه ای- مطالعه موردی استان چهارمحال و بختیاری

تاثیر برنامه های توسعه منطقه ای بر منابع و مصارف آب همواره از دغدغه های پژوهشگران بوده است. لذا یکی از سوالاتی که با شدت گرفتن خشکسالی ها در کشور مطرح می شود، چگونگی ارزیابی کیفیت برنامه های توسعه منطقه ای از منظر مواجهه با خشکسالی است. در این پژوهش از روش فو و تانگ موسوم به روش آگاهی-تحلیل-کنش برای ارزیابی کیفیت مواجهه با خشکسالی در شش برنامه منطقه ای در استان چهارمحال و بختیاری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که مولفه آگاهی در تمامی برنامه ها در حد متوسط مورد توجه قرار گرفته است. در مولفه تحلیل، طرح های جامع ناحیه ای در سطح خوب قرار گرفته و سایر طرح ها در سطح متوسط قرار داشتند. مولفه کنش در تمامی برنامه ها در حد متوسط مورد توجه قرار گرفته و امتیازات مربوط به مولفه کنش در شش برنامه مورد بررسی تفاوت زیادی را نشان نمی دهد. از نظر امتیاز کل برنامه، تنها یکی از برنامه ها امتیاز بیش از متوسط دریافت نموده و در سطح امتیاز خوب قرار گرفت و کیفیت سایر طرح ها در سطح متوسط قرار داشتند. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که میانگین مولفه تحلیل در برنامه ها از دو مولفه آگاهی و کنش بیشتر است و بین امتیاز مربوط به مولفه های سه گانه برنامه ها تفاوت معناداری مشاهده نمی شود. به عبارت دیگر، برنامه های توسعه منطقه ای نتوانسته اند در سه مولفه آگاهی، تحلیل و کنش، در خصوص سازگاری با خشکسالی موفق باشند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی برنامه ، خشکسالی ، توسعه منطقه ای ، الگوی توسعه