تحلیل شعر پایداری فرخی یزدی از منظر نظریه شعر غنایی

فرخی یزدی را باید مهم ترین شاعر غزل سرای عصر مشروطه نامید که این قالب شعری را در خدمت بیان اندیشه­های پایداری خود قرار داد. با توجه به این که در شعر پایداری، مسائلی مانند تعهد و التزام و بیان مسائل اجتماعی یک دوره تاریخی با زبانی صریح مطرح است و از سوی دیگر در شعر غنایی مفاهیم و اندیشه ها در خدمت بیان عواطف شخصی شاعر قرار دارد پرسش. اصلی مقاله این است که فرخی یزدی چطور توانسته است از طریق شعر غنایی به بیان مضامین پایداری بپردازد. این مقاله از طریق تحلیل ساختاری گزاره های شعری فرخی یزدی به نقد کاربرد مفاهیم پایداری در زبان شعر این شاعر می پردازد.  انتخاب قالب غزل با حفظ قراردادهای زبانی و محتوایی آن برای بیان مفاهیم پایداری، بهره­گیری از مولفه­های مختلف زبان غنایی و کارکردهای عاطفی زبان و آمیختن مفاهیم پایداری با قلمرو احساسات شخصی از مهم ترین مولفه هایی است که فرخی برای بیان مفاهیم پایداری در زبان شعر بهره برده است. در شعر سیاسی - غنایی فرخی فعالیت ها و کنش های سیاسی شاعر از انفعالات نفسانی او متاثر می شود و با تجربه عاطفی و احساسی او می آمیزد. در این نوع اشعار غالبا من شخصی شاعر محور اصلی ساختار نحوی شعر است. نبود آزادی مایه درد و رنج و اندوه شاعر است.  

کلیدواژه ها:

فرخی یزدی ، شعر پایداری ، شعر غنایی ، غزل ، زبان غنایی ، احساسات شخصی