تخمین و اندازه گیری کارآیی فنی صنعت بانکداری کشور طی سال های ۱۳۶۷-۱۳۷۶

در ادبیات اقتصادی جهان امروز، نقش و اهمیت نظام مالی و به تبع آن، موسسات مالی و اعتباری به مثابه بازوهای اجرایی این نظام و ابزار رشد و توسعه اقتصادی کشور کاملا ملموس است. به طوری که توسعه پایدار اقتصادی بدون رشد و توسعه بازارهای مالی امکان پذیر نیست. در ایران به دلیل فقدان کارآیی لازم نظام های مالی، به نظر می رسد بانک ها نتوانسته اند در جایگاه اصلی خود قرار گیرند و رسالت خود را به درستی ایفا نمایند. از آنجا که هزینه فعالیت بانک در هزینه فعالیت های اقتصادی، از نظر تامین منابع مالی بسیار اهمیت دارد، در این تحقیق میزان کارآیی فنی صنعت بانکداری کشور بررسی شده است تا در خصوص توانایی های بالقوه صنعت بانکداری کشور، بهتر قضاوت شود. روش تحقیق از نوع علمی – کاربردی است و با استفاده از تکنیک های اقتصادسنجی و نرم افزار Frontier۴.۱ ، تابع هزینه مرزی صنعت بانکداری برآورد، و به تبع آن کارآیی فنی صنعت بانکداری کشور به تفکیک هر بانک طی سال های ۱۳۶۷ – ۱۳۷۶ بررسی شده است. همچنین به کمک نرم افزار TSP۷ ، عوامل موثر بر ناکارآیی صنعت بانکداری کشور تعیین گردید. بر پایه یافته ها مشخص شده که کلیه بانک های کشور به طور متوسط ۵/۱۴ درصد بالاتر از حداقل هزینه ممکن، در حال فعالیت هستند و میانگین ناکارآیی فنی در طول زمان روند صعودی دارد و با افزایش تعداد شعب، بر کارآیی فنی بانک ها افزوده شده و با افزایش تعداد پرسنل، کارآیی فنی آنها کاسته می شود.