کاربرد الگوی پویای داده ستانده در برنامه ریزی اقتصادی ایران

به رغم نبود آمار و اطلاعات مورد نیاز برای تدوین جدول ضریبهای سرمایه بین بخشی، بسیاری از کشورها از مدل پویای لئونتیف در برنامه ریزی بهره می گیرند. هر چند پژوهشگران، تدوین جدول ضریبهای سرمایه بین بخشی و همچنین کاربرد مدل پویای لئونتیف را برای اقتصاد ایران پیشنهاد کرده اند، ولی تاکنون در این مورد، هیچ گونه کاری صورت نگرفته است. این مقالهبر محور همین موضوع می چرخد و می کوشد که به طور اجمالی فرایند محاسبه جدول ضریبهای سرمایه بین بخشی را برای اقتصاد ایران درسال ۱۳۵۳ در راستای فراخور جدول تجمعی داده- ستانده سال ۱۳۵۳ ارائه نماید. افزون بر آن، کاربرد تجربی چنین مدلی را به ازای نرخهای رشد هدفدار متغیرهای برونزای تقاضای نهایی همراه با تعیین نرخ رشد متوازن مدل فون نیومن برای اقتصاد ایران مورد ارزیابی قرار می دهد.مشاهدات تجربی مربوط به نرخهای رشد هدفدار برای دوره ۱۳۵۳- ۱۳۵۷ در قالب مدل پویای لئونتیف، نه فقط ضرورت به کارگیری ذخایر ارزی موجود، واردات رقابتی و عرضه داخلی کشور با سناریوهای مختلف واردات برای سالهای مذکور را تبیین می نماید، بلکه همچنین بر مازاد ارز خارجی برای سال ۱۳۵۳ نیز اشاره دارد. بنابراین، مشاهدات تجربی، زمینه ای را به وجود آورده که منجر به محاسبه نرخ رشد فون نیومن همراه با راهبردهای سیاستی برای سال مذکور شده است.