ارزیابی سطح عملکرد ساختمان های فولادی با مهاربند ضربدری براساس معیار تغییر مکان جانبی

امروزه بخش عمده ای از طراحی لرزه ای در آیین نامه ها براساس روش استاتیک معادل و تعیین برش پایه طراحی از طیف خطی می باشد با توجه به رفتار غیرخطی سازه های معمول در حین زلزله طرح آیین نامه ها درکشورهای مختلف روشهای متفاوتی را برای محاسبه تعیین تغییر مکان سازه ها از جمله روش ضرایب تغییر مکان و طیف ظرفیت و تحلیل دینامیکی غیرخطی پیشنهاد می دهند دراین روشها نیروی جانبی زلزله با استفاده از بازتاب دینامیکی که سازه درجریان حرکت زمین ناشی از زلزله از خود نشان میدهد تعیین میگیردد. دراین مقاله کارایی بکارگیری این روشها را برای برآورد سطح ایمنی ساختمان های فولادی مهاربند ضربدری مورد بررسی قرار می دهیم ابتدا سه مدل 4 ، 8و12 طبقه سازه فولادی با مهاربند ضربدری مطابق آیین نامه 2800 طراحی گردید و سپس برای تحلیل از روشهای دینامیکی و استاتیکی غیرخطی استفاده شد.

کلیدواژه ها:

مهاربندضربدری ، تحلیل استاتیکیغیرخطی ، طیف ظرفیت ، تحلیل دینامیکی غیرخطی