شناسایی و تحلیل مکانی کانون های جرم خیز در کلان شهرها مطالعه موردی: منطقه ۱۲ کلان شهر تهران

این پژوهش، با هدف شناسایی و تحلیل مراکز جرم خیز کیف قاپی و جیب بری در منطقه ۱۲ کلان شهر تهران، با استفاده از مدل های آماری و سامانه اطلاعات جغرافیایی انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و از نوع کاربردی است و برای شناسایی الگوهای فضایی توزیع جرایم مورد نظر، از آزمون های آماری تحلیل فضا شامل شاخص خودهمبستگی فضایی و شاخص موران، و برای تشخیص مراکز جرم خیز شهری از روش تخمین تراکم کرنل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، جرایم کیف قاپی و جیب بری است که در سال ۱۳۸۷ در محدوده منطقه ۱۲شهر تهران انجام شده و برای مثال، ۳۷۲ فقره از جرایم کیف قاپی و جیب بری منطقه ۱۲ شهرداری تهران بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد الگوی فضای جرایم، از الگوی خوشه ای و متمرکز پیروی می کند و تحلیل زمانی روزهای هفته و ساعات شبانه روز این جرایم، نشان می دهد زمان اوج وقوع جرم کیف قاپی افراد موتورسوار، روزهای پنجشنبه و در ساعت ۱۱ با فراوانی ۱۰ تا ۱۵ جرم، کیف قاپی افراد پیاده، روزهای دوشنبه ساعت ۳۰:۱۰ تا ۳۰:۱۲ و سه شنبه ساعت ۱۴ تا ۳۰:۱۴ با فراوانی ۵/۱ تا ۲ جرم و جیب بری و کیف زنی در روزهای پنجشنبه ساعت ۳۰:۱۷ تا ۳۰:۱۸ با فراوانی ۳ تا ۴ جرم در این ساعت است. همچنین، بررسی پراکندگی وقوع جرایم در محدوده مورد نظر، نشان می دهد که توزیع این جرایم در سطح منطقه پراکنده است؛ به طوری که چندین مرکز جرم خیز در کل منطقه تشکیل شده است. از طرف دیگر، محل وقوع این گونه جرایم، معمولا مکان های شلوغ و پرازدحام مانند جلوی بانک ها، مراکز تجاری و میدان ها است.

کلیدواژه ها:

تحلیل مکانی ، کانون جرم خیز ، جرم کیف قاپی ، جیب بری و کیف زنی ، منطقه ۱۲ ، کلان شهر تهران