تعیین سن نسبی نهشته های سازند میشان براساس فرامینیفرا و ایزوتوپ استرانسیم در شمال غرب و غرب بندرعباس، جنوب ایران

به منظور بررسی و مطالعه زیست چینه نگاری سازند میشان در زون پس خشکی بندرعباس، برش چینه نگاری ناحیه ای شامل برش های هندون، انگورو، باویون و نخ در شمال غرب و غرب بندرعباس انتخاب شدند. در مجموع ۶۶۸ نمونه از سازند میشان مورد بررسی قرار گرفت که در این میان ۵۱۵ نمونه سخت و ۱۵۳ نمونه نرم بودند. سازند میشان در این برش ها عمدتا از آهک های توده ای، سنگ آهک نازک لایه، سنگ آهک رسی و مارن های سبز تا خاکستری رنگ تشکیل شده است. مرز زیرین بخش سنگ آهک گوری در برش های مورد مطالعه بر روی سازند رازک و گچساران واقع شده است و مرز بالایی مارن های میشان به طور پیوسته و یا تدریجی به ماسه سنگ های و کنگلومرای قهوه ای رنگ آغاجاری تبدیل می شوند. بررسی و مطالعه نمونه ها، نشان داد که بطور کلی در قسمت قاعده برش ها (عضو آهک گوری) با توجه به حضور فرامینیفرای بنتونیک نظرBorelis melo curdica, Meandropsina iranica, Meandropsina anahensis سن برش ها بوردیگالین تعیین شد و تنها در برش چینه نگاری نخ در ۱۷ متر قاعده این برش به علت حضور نداشتن فرامینیفرای شاخص بوردیگالین، برای قاعده برش سن احتمالی اکیتانین تعیین شد که با نتایج ایزوتوپ استرانسیم مطابقت دارد. برای بخش بالایی برش ها نیز با توجه به حضور فرامینیفرا پلانکتونیک نظیر Praeorbulina glomerosa, Orbulina universa, Orbulina suturalis سن لانگین پیشنهاد می شود. تنها در برش چینه نگاری نخ بر اساس محتویات فرامینیفری احتمالا سن آن بوردیگالین است. این سن نیز با نتایج ایزوتوپ استرانسیم مطابقت دارد. در این تحقیق برای اولین بار گونه های پلانکتونیک Orbulina universa Orbulina suturalis, Praeorbulina transitoria و Praeorbulina glomerosa از عضو آهک گوری در برش چینه نگاری هندون گزارش می شود.

کلیدواژه ها:

سازند میشان ، زیست چینه نگاری ، فرامینیفرا ، ایزوتوپ استرانسیم ، بوردیگالین – لانگین ، پس خشکی بندرعباس