تحلیلی بر نقش «کژتابی های مالی ـ اداری سازمان یافته» در «دیوان سالاری» و «توسعه پایدار»

نظام دیوان سالاری دارای جایگاهی رفیع، تعیین کننده، و تاثیراتی شگرف در فرایند توسعه پایدار کشورهای در حال توسعه است. این نقش، به ویژه، در آن گروه از کشورهایی پررنگ تر می شود که دارای دیوان سالاری تاریخی اند و اقتصاد آن ها اساسا متکی بر درآمد سرشار از فروش یک محصول (نظیر نفت) است. رشوه، اختلاس، ویژه خواری، و انواع گوناگون فساد سازمان یافته و نهادینه شده در نظام اداری این قبیل کشورها اگر مهار، تعدیل، و ریشه کن نشود، به مرور زمان به نوعی فرهنگ در سازمان اداری کشور تبدیل می شود و امکان هرگونه تحول بنیادین در آن و توسعه اداری را منتفی می کند. در پی آن، به صورت عاملی بازدارنده در توسعه اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، و فرهنگی درمی آید و مانع دست یابی کشورها به توسعه ای پایدار و همه جانبه می شود. دور باطل و شیطانی «کژتابی های مالی سازمان یافته و ماندگار» در تاروپود نظام دیوان سالاری کشور و پدیده «توسعه نیافتگی» و تاثیرات متقابل این دو در یک دیگر، این گونه جوامع را به اردوگاه کشورهای همواره عقب مانده سوق می دهد. بدیهی است این قبیل کشورها با برخورداری از عزم و اراده ای ملی می توانند با تدوین و اجرای برنامه ها و راه کارهای مهار، تعدیل، و درنهایت ریشه کن کردن این نوع فسادها این چرخه باطل را در هم بشکنند و زمینه و بستری مناسب را برای تبدیل شدن به کشوری توسعه یافته فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

نظام دیوان سالاری ، کژتابی های مالی ـ اداری سازمان یافته ، فساد مالی سازمان یافته ، خرده فرهنگ های بزه کاری ، توسعه پایدار ، دیوان سالاری تاریخی