اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر انعطاف پذیری روان شناختی دختران با تجربه خشونت خانگی

تجربه خشونت خانوادگی سبب می شود تا دختران با آسیب های روان شناختی و هیجانیمختلفی مواجه شوند. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانیدیالکتیک بر انعطاف پذیری روان شناختی دختران با تجربه خشونت خانگی انجام گرفت.پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماریپژوهش حاضر شامل دختران با تجربه خشونت خانگی در سال تحصیلی ۹۹ - ۱۳۹۸ درشهر اصفهان بود. در این پژوهش تعداد ۳۰ دختر با سابقه خشونت خانوادگی با روشنمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند(در هر گروه ۱۵ نفر). پس از شروع مداخله ۲ نفر در گروه آزمایش و ۳ نفر در گروه گواه ازادامه حضور در پژوهش انصراف دادند. گروه آزمایش مداخله آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک(لین هان، ۲۰۰۴) را طی دو و نیم ماه در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت نمودند.پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه انعطاف پذیری روان شناختی(دنیس و وندروال، ۲۰۱۰) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس موردتجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک بر انعطاف پذیریروان شناختی دختران با تجربه خشونت خانگی تاثیر معنادار دارد. بدین صورت که ایندرمان توانسته بود منجر به بهبود انعطاف پذیری روان شناختی این دختران شود. یافته هایپژوهش حا ضر بیانگر آن بودند که اساس یافته های پژوهش حا ضر می توان چنین نتیجهگرفت که رفتاردرمانی دیالکتیک با بهره گیری از تکنیک های تحمل پریشانی، پذ یرش وخودنظم جویی هیجانی می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت افزایش دختران با تجربهخشونت خانگی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اجتناب تجربه ای ، انعطاف پذیری روان شناختی ، رفتاردرمانیدیالک یک