بررسی رابطه فناوری اطلاعات و ارتباطات با خودکارآمدی و نوآوری دانش آموزان (مطالعه موردی: مدارس هوشمند)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه فناوری اطلاعات و ارتباطات با خودکارآمدی و نوآوریدانش آموزان است. پژوهش از نظرهدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی و ازنظر روش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر در پایه متوسطهدوم در ۲ مدرسه هوشمندسازی شده دولتی در ناحیه ۳ شهر کرمانشاه بودند. حجم نمونهبا استفاده از روش کوکران ۹۲ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. روشگردآوری اطلاعات کتابخانه ای و روش گردآوری داده ها میدانی با به کارگیری پرسشنامه هایفناوری اطلاعات و ارتباطات (سیمون و سلیمان، ۲۰۰۳)، مقیاس خودکارآمدی تحصیلی(پاتریک و همکاران ، ۱۹۹۷) و نوآوری دانش آموزان (محقق ساخته) است، که روا یی وپایایی پرسشنامه ها مورد تایید و محاسبه قرار گرفت. روش تجزیه وتحلیل داده ها آمارتوصیفی و آمار استنباطی (همبستگی اسپیرمن) بود. یافته ها نشان داد که بین فناوریاطلاعات و ارتباطات با خودکارآمد ی و نوآوری دانش آموزان ارتباط مثبت و معنادار ی وجوددارد. همچنین بین خودکارآمد ی و نوآوری نیز ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت. نتایجنشان داد که بین فناوری اطلاعات و ارتباطات با خودکارآمدی و نوآوری دانش آموزان ارتباطمعناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات و ارتباطات ، خودکارآمدی ، نوآوری دانش آموزان