بررسی تاثیر ساختار سازمانی و سبک رهبری بر توانمندسازی کارکنان با توجه به نقش میانجی رضایت شغلی (مطالعه موردی شهرداری تهران)

هدف از نگارش پژوهش حاضر، تعیین تاثیر ساختار سازمانی و سبک رهبری بر توانمندسازی با توجه به نقش میانجی به رضایت شغلی در شهرداری منطقه ۳ تهران میباشد. تحقیق حاضر، از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی محسوب میشود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده که برای تدوین آن، از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. جامعه آماری تحقیق حاضر، کارکنان شهرداری منطقه ۳ تهران به تعداد ۴۱۸ نفر میباشند که با بهره گیری از فرمول حجم نمونه کوکران، ۲۰۱ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش نمونه گیری نیز تصادفی طبقه ای بود. در این تحقیق، ساختار سازمانی و سبک رهبری به عنوان متغیرهای مستقل، رضایت شغلی به عنوان متغیر وابسته و توانمندسازی نیز به عنوان متغیر میانجی در نظر گرفته شدند. پرسشنامه مورد نظر نیز از نوع استاندارد بوده که پس از تائید روایی (محتوا) و پایایی (آلفای کرونباخ) میان افراد جامعه آماری توزیع شد. نتایج حاصل از بکارگیری مدلسازی معادلات ساختاری در محیط نرمافزار لیزرل، بیانگر آن بود که ساختار سازمانی و سبک رهبری هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم (از طریق نقش میانجی رضایت شغلی) بر توانمندسازی تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

ساختار سازمانی ، سبک رهبری ، توانمندسازی ، رضایت شغلی