بررسی تاثیر شیوه تامین مالی دولت بر رشد اقتصادی ایران (با تاکید بر درآمدهای نفتی و مالیاتی دولت)

مخارج دولت در زیرساختهای عمومی، آموزش و بهداشت و درمان میتواند زیربنای رشد باشد، لیکن روشهای مختلف تامین مالی این مخارج، بهگونهای متفاوت رشد اقتصادی را تحت تاثیر قرار میدهند. بر این اساس پژوهش حاضر تلاش کرده تا با استفاده از مدل رگرسیون انتقال ملایم (STR) و دادههای سالیانه ۱۳۹۱-۱۳۵۰ به بررسی اثرگذاری شیوههای مختلف تامین مالی دولت بر رشد اقتصادی در چارچوب مدلهای رشد اقتصادی متعارف بپردازد. نتایج این پژوهش همگام با مبانی نظری موجود، نشان داد که تاثیر روشهای مختلف تامین مالی مخارج عمومی بر رشد اقتصادی مشروط به وضعیت یک اقتصاد؛ بهطور خاص و منطبق با نتایج این پژوهش سطح سرمایهگذاری است. به این نحو که در رژیم اول، یعنی هنگامی که سهم سرمایهگذاری از GDP کمتر از ۰۱/۲۸ درصد است، تامین مالی از طریق درآمدهای نفتی اثر منفی و تامین مالی از طریق درآمدهای مالیاتی اثر مثبتی بر رشد اقتصادی داشته است. اما در رژیم دوم، یعنی هنگامی که سهم سرمایهگذاری از GDP بیشتر از ۰۱/۲۸ درصد است، تامین مالی از هر دو روش درآمدهای نفتی و مالیاتی اثر مثبتی بر رشد اقتصادی داشته است. در نهایت و مطابق با انتظارات، نتایج اثر مثبت رشد سرمایهگذاری و جمعیت بر رشد اقتصادی را تایید کرده است. 

کلیدواژه ها:

Political Finance ، Oil Revenues ، Tax Revenues ، Government Expenditures ، STR Model ، Iran. ، تامین مالی ، درآمدهای نفتی ، درآمدهای مالیاتی ، مخارج دولت ، مدل STR ، ایران