تحلیل زمینشیمیایی مشخصههای فیزیکی و شیمیایی خاک با محتوای فلزات سنگین در خاکهای تحت آبیاری بلندمدت با پساب شهری
محل انتشار: فصلنامه علوم آب و خاک، دوره: 23، شماره: 1
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 384
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-23-1_019
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
شناخت مناطق همگن خاک برای اعمال مدیریتهای مکانمحور، بهخصوص در مناطقی که دستخوش فعالیتهای مختلف بشری قرار میگیرد، حائز اهمیت است. این موضوع با استفاده از روشهای تحلیل چندمتغیره شامل تحلیل عامل، تحلیل خوشهبندی سلسله مراتبی و تحلیل k متوسط در اراضی کشاورزی تحت آبیاری بلندمدت (بیش از ۴۰ سال) با پساب شهری در منطقه شهر ری در جنوب تهران مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از مدل تحلیل عامل، هشت عامل بهعنوان هشت گروه زمینشیمیایی برای توصیف حدود ۶۰ درصد از کل واریانس مربوط به ۳۷ پارامتر فیزیکی و شیمیایی خاک استخراج شد. اهم این گروهها، شامل عناصر غذایی خاک (OC، OM و N)، عناصر کممصرف معدنی (Mn و B)، قدرت جذب خاک (Clay، Silt، Sand و CEC)، شوری و فشار اسمزی (EC، OP و TDS) و سدیمی شدن خاک (SAR و Na) هستند. مقادیر حداکثر ضرایب Cophenet و Silhouette، بهترتیب معادل ۷۷/۰ و ۸۳/۰، انتخاب روش اتصال متوسط را در تحلیل خوشهبندی سلسلهمراتبی و تعداد سه خوشه در جمعیتهای ۱۹، ۱۸ و ۳۴ واحد نقشهای را در روش k متوسط دیکته کرد. روش پلیگون تیسن در GIS، برای تفکیک گروههای زمینشیمیایی در قالب واحدهای نقشهای به کار گرفته شد. این خروجی که در واقع ترکیب مدلهای تحلیل چندمتغیره و نمایش بصری آن در GIS تحت واحدهای نقشهای تفکیک شده از منطقه مورد مطالعه است، میتواند فعالیتهای مدیریتی مناسب را برای مناطق تحت هر خوشه ارائه دهد.
کلیدواژه ها:
Soil physicochemical properties ، Factor Analysis ، Hierarchical Clustering Analysis ، k means ، پارامترهای فیزیکی و شیمیایی خاک ، تحلیل عامل ، خوشهبندی سلسلهمراتبی ، k متوسط
نویسندگان
هوشنگ قمرنیا
۱. Department of Water Resources Engineering, Compus of Agriculture and Natural Resources, Razi University, Kermanshah, Iran.
فاطمه ساسانی
۱. Department of Water Resources Engineering, Compus of Agriculture and Natural Resources, Razi University, Kermanshah, Iran.
بهمن یارقلی
۲. Agricultural Engineering Research Institute (AERI), Karaj, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :