بررسی اثر آبیاری تلفیقی با آب دریا و آب شیرین بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی شوید

با توجه به محدودیت آب شیرین، کشاورزان مجبور به استفاده از آبهای نامتعارف نظیر آب دریا خواهند بود. یکی از روشهای مدیریتی برای استفاده از آبهای نامتعارف، تلفیق آب دریا و معمولی است. هدف این تحقیق، بررسی روش تلفیق آب دریا و معمولی و تاثیر هر رژیم روی عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی شوید (Anethum graveolens L.) بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار بر پایه کشت گلدانی در گلخانه تحقیقاتی گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان اجرا شد. برای این منظور رژیمهای تلفیقی شامل پنج سطح (شاهد، اختلاط ۵۰:۵۰، یکسوم در میان حجمی، نیم در میان حجمی و یک در میان آب دریا و آب شهری) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که رژیمهای آبیاری بر صفات تعداد چتر در بوته، تعداد چتر در چترک و وزن هزار دانه کاملا معنیدار بوده  (۰/۰۱ > P)، ولی بر تعداد برگ در بوته، تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه در بوته و چتر در سطح پنج درصد (۰/۰۵ >P) معنیدار بود. نتایج نشان داد تمامی صفات با افزایش میزان شوری کاهش یافت، از طرفی در میان پنج رژیم اعمالی، رژیم آبیاری یکسوم در میان آب دریا و آب معمولی از نظر تعداد برگ در بوته، تعداد شاخه فرعی، تعداد چتر در بوته، تعداد چترک در چتر، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه و تعداد دانه در چتر بیشترین میزان را پس از تیمار شاهد داشته است. تیمار متناوب یکسوم در میان، نیم در میان، متناوب یک در میان و اختلاط آب شور دریا منجر به کاهش ۶/۱۳، ۰/۱۹، ۱/۳۰ و ۱/۶۵ درصدی وزن هزار دانه شد.

کلیدواژه ها:

Dill ، Exotic water ، Management of sea water ، Umbrellas per plant ، Thousand kernel weights ، آب نامتعارف ، تعداد چتر در بوته ، شوید ، مدیریت آب دریا ، وزن هزاردانه