نقش صنایع کارگاهی «کوچک» در توسعه روستایی (مطالعه موردی: شهرستان شهرضا)

تجارب کشورهای پیشرفته و در حال توسعه بیانگر آن است که استقرار نواحی و شهرک های صنعتی و کارگاه های کوچک تولیدی صنعتی در نزدیکی نواحی روستایی همواره دگرگونی های بسیاری به لحاظ اقتصادی - اجتماعی، کالبدی - فضایی و زیست محیطی در مقیاس های کوچک و بزرگ به دنبال داشته است. بر این اساس ایجاد نواحی و شهرک های صنعتی در شهرستان شهرضا که در مجاورت روستاهای آن شکل گرفته است نیز باعث دگرگونی های طبیعی، انسانی، اقتصادی، فضایی و زیست محیطی فراوانی گردیده است که در این پژوهش به بررسی آن پرداخته می شود. بر این اساس برای شناخت تاثیر صنایع کارگاهی در نواحی روستایی ضروری بنظر رسید تا در یک ارزیابی اجتماعی، اقتصادی ضمن آشنایی با مفهوم صنایع کارگاهی (کوچک) و عوامل موثر بر آن، پیامدهای استقرار این صنایع در مناطق روستایی مورد نقد و ارزیابی قرار گیرد. بنابراین بر آن شدیم تا در یک مطالعه موردی در پهنه جغرافیایی شهرستان شهرضا و در سطح ۵ شهرک و ناحیه صنعتی آن ؛ پیامدهای اجتماعی و اقتصادی ایجاد صنایع کارگاهی در توسعه روستایی را در بوته آزمایش قرار داده و مهمترین نقاط قوت و ضعف ایجاد صنایع کارگاهی در جهت حصول به اهداف توسعه پایدار روستایی را مورد بحث قرار دهیم که در این زمینه فرضیاتی به شرح ذیل تبیین گردید. ۱- ایجاد و گسترش صنایع کارگاهی در نزدیکی مناطق روستایی شهرستان شهرضا به عنوان مکمل و پشتیبان بخش کشاورزی باعث افزایش زمینه های اشتغال و درآمد و جاذب نیروهای کار مازاد بر فعالیت کشاورزی در مناطق روستایی می شود. ۲- بهبود بیشتر وضعیت اجتماعی، اقتصادی و فضایی روستاهای مناطق روستایی شهرستان شهرضا تنها با سرمایه گذاری خود روستائیان محلی امکان پذیر است. (از طریق مشارکت روستائیان توام با اعتبارات بانکی یا شرکا شهری)