پتانسیلیابی منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی دشت شهرکرد)

  منابع آب زیر زمینی به دلیل ضریب اطمینان بالاتر و نوسانات کمتر به عنوان یک گزینه مطمئن از دیر باز مورد استفاده انسان بوده و در طی دهه های اخیر در اثر برداشت بیشتر از تغذیه با کاهش کمی و کیفی روبرو شده است. مدیریت و جلوگیری از تشدید این مشکلات از طریق اکتشاف و بهرهبرداری متناسب با پتانسیل آن یکی از استراتژیهای منتخب در این زمینه است. در این پژوهش دشت شهرکرد به عنوان دشتی که با افت سطح آب و کیفیت روبرو است انتخاب گردیده است. برای بررسی و پتانسیلیابی منابع آب زیرزمینی دادههای تراز ایستابی و سطح آب در دوره زمانی ۱۳۸۶-۱۳۶۳، پایگاه اطلاعات جغرافیایی متشکل از زمین شناسی، لیتولوژی، قابلیت تخلخل، توپوگرافی شیب و شبکه آبراهه تشکیل گردید. سپس با اتکا بر مفاهیم مهندسی ارزش، شیوه تحلیل کیفی دلفی و روش ترکیب لایهها پتانسیلیابی آبهای زیر زمینی به عنوان یک استراتژی در آبخوانهای در معرض خطر تهیه گردید. نتایج نشان داد ۵۹۰۰ هکتار دشت دارای پتانسیل بالا برای برداشت و تغذیه مصنوعی و مناسب برای حفر چاه، ۱۶۰۰ هکتار پتانسیل متوسط و۴۸۰۲ هکتار پتانسیل کم است.

کلیدواژه ها:

آب زیر زمینی ، پتانسیلیابی-دشت شهرکرد ، داده های رقومی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، پتانسیلیابی ، دشت شهرکرد