بررسی تاثیر نمایشنامه و عناصر آن در شعر معاصر فارسی (در حوزه شکل، ساختار، زبان و صورخیال) با تکیه بر موفقترین اشعار
محل انتشار: دوفصنامه زبان و ادب فارسی، دوره: 67، شماره: 230
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 231
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PERLIT-67-230_003
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
یکی از نوآوریهای ادبی در دوره مشروطه به نگارش درآمدن «نمایشنامه» است. بعد از نمایشنامههای منثور، نمایشنامههای منظوم نیز با اقتباس از آثار کلاسیک فارسی (از جمله آثار نظامی و شاهنامه فردوسی)، به نگارش آمدند. نمایشنامههای منظوم که به حوزه شعر- به جهت داشتن وزن- نزدیکتر بودند، خود به سه نوع تقسیم میشوند: ۱) نمایشنامههای منظومی که در صحنه به اجرا درآمدهاند(مانند نمایشنامههای تقی رفعت) ۲) نمایشنامههایی که با موسیقی همراه بودند «اپرا»(برخی از آثار میرزاده عشقی) ۳) نمایشنامههای منظومی که عنصر شعری و جنبه توصیفی در آنها بسامد بالایی دارد و قابل اجرا در صحنه نیستند. نوع سوم که به آنها «نمایشنامههای خواندنی»(Close drama) یا «شعر نمایشی»(Dramatic poets) اطلاق میشود، یکی از مهمترین دستاوردهای شعر معاصر فارسی است که از تلفیق شعر و نمایش به وجود آمدهاند. «سه تابلو مریم» از عشقی، «افسانه» نیما و «دو مرغ بهشتی و هذیان دل» از شهریار و همچنین برخی اشعار منوچهر شیبانی و شاملو و اخوان ثالث در ردیف اشعار نمایشی قرار دارند. در این پژوهش، با نگاهی به پیدایش انواع نمایشنامهها به بررسی تاثیرات نمایشنامه در شعر معاصر ـ در حوزه ساختار و شکل و زبان و صور خیال ـ پرداخته شده و ویژگیهای «شعر نمایشی» که از دستاوردهای این تاثیرات است، با ذکر نمونههای موفق، بررسی شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
میرجلیل اکرمی
استاد دانشگاه تبریز
حسین رسول زاده
دانشجوی دکتری دانشگاه تبریز