اولویت بندی عوامل موثر در بهبود پایداری اجتماعی-کالبدی طرحهای بهسازی و نوسازی شهری (نمونه موردی مرکز شهر مشهد)

ناموفق بودن اجرای طرحهای بهسازی و نوسازی شهری گذشته باعث توجه به پدیده جدیدی به نام پایداری در پروژهها شد این پایداری زمانی می تواند اجرا شود که به بحث مشارکت و نظرات ساکنین توجه شود. بنابراین هدف از این پژوهش کشف متغیرها و عاملهای اصلی موثر در پایداری پروژههای شهری است. بدین منظور در این مقاله مفهوم برنامه ریزی پایدار شهری و عوامل اساسی برای افزایش این پایداری در پروژههای شهری را بررسی و تحلیل می نماییم برای بررسی این عوامل ۳۷۹ پرسشنامه بین شهروندان محلی تکمیل و ارزشیابی شده اند. روش تحقیق در پژوهش حاضر ترکیبی است از روشهای اسنادی، میدانی و تحلیلی استفاده شده، ولی روش نمونه برداری، روش تصادفی است که با استفاده پرسشنامه صورت می گیرد و ابزار تجزیه و تحلیل آماری، نرم افزار SPSS می باشد که با استفاده تحلیل عاملی صورت گرفته است. نتایج بدست آمده از تحلیل عاملی شاخصهای مختلف نشان می دهد که عوامل تعیین کننده برنامه ریزی پایدار، ترکیبی از عوامل "دسترسی به خدمات شهری و فضای سبز"، "رضایت از وضعیت رفاهی و اقتصادی"، "وضعیت زیست محیطی، آلودگی و بیماریهای ناشی از آن"، " پایداری امنیت و اجتماعی محلات شهری "و مشارکت ساکنین و حس تعلق به شهر هستند، در واقع این عوامل باعث افزایش پایداری اجتماعی پروژههای محلی نوسازی و بهسازی شهری میشوند.

کلیدواژه ها:

نوسازی و بهسازی شهری ، برنامه ریزی پایدار شهری ، پایداری اجتماعی ، تحلیل عاملی ، بافت مرکزی شهر مشهد