ارزیابی اثرات مقدار و نحوهی مدلسازی میرایی ذاتی بر پاسخهای غیرخطی قابهای خمشی فولادی کوتاه مرتبه

تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی به عنوان مناسبترین ابزار برای شناخت رفتار واقعی سازهها تحت اثر تحریکات لرزهای به شمار میآید. میزان اعتبار نتایج حاصل از این تحلیل به طرز قابل توجهی به نحوهی مدلسازی، جزئیات و پارامترهای معرفی شده بستگی دارد. یکی از جنبههای مهم در مدلسازی دینامیکی، روش معرفی میرایی ذاتی سازه و مقدار نسبت میرایی (ξ) میباشد که در سالیان گذشته تحقیقات چندانی راجع به تاثیرات آنها بر پاسخهای غیرخطی قابهای خمشی فولادی انجام نشده است و استفاده از روش رایلی با نسبت میرایی ۵% به عنوان یک روال در بین محققین مرسوم بوده است. در تحقیق حاضر سعی شده تا اثرات مقدار و نحوهی معرفی میرایی ذاتی بر پاسخهای غیرخطی قابهای خمشی فولادی مورد ارزیابی قرار گیرد. برای این منظور یک سازه ۴ طبقه که در سال ۲۰۰۷ بر روی میز لرزه ای آزمایش شده است به عنوان معیار در نظر گرفته شده و در نرم افزار OpenSees شبیه سازی گردیده است. میرایی ذاتی برای این سازه به ۳ روش: متناسب با جرم و سختی (فرض رایلی)، متناسب با جرم و متناسب با سختی، با در نظر گرفتن ۵ مقدار متفاوت نسبت میرایی ( ۰.۰۱, ۰.۰۲, ۰.۰۳, ۰.۰۴, ۰.۰۵=ξ) تعریف شده است. پس از انجام تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی برای این مدل ها، پاسخهای نرم افزاری و آزمایشگاهی مورد مقایسه قرار گرفته و میزان خطای آن ها استخراج گردیده است. نتایج بیان میدارد که کاهش نسبت میرایی منجر به کاهش خطای پاسخ های سازه ای به خصوص برای برش و لنگر واژگونی می شود. استفاده از نسبت میرایی ۵% برای تحلیل غیرخطی قاب های خمشی کوتاه مرتبه مناسب نیست و دراکثر موارد منجر به پاسخ های دست پایین می شود. در ضمن مدل های میرایی متناسب با جرم و رایلی دقت بالاتری در مقایسه با میرایی متناسب با سختی دارند و خطای کمتری را نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

میرایی ذاتی ، روش رایلی ، قاب خمشی فولادی ، زلزله ، تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی