ارزیابی اثرات مقدار و نحوهی مدلسازی میرایی ذاتی بر پاسخهای غیرخطی قابهای خمشی فولادی کوتاه مرتبه
محل انتشار: نشریه مهندسی سازه و ساخت، دوره: 7، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 366
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSEC-7-4_007
تاریخ نمایه سازی: 15 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی به عنوان مناسبترین ابزار برای شناخت رفتار واقعی سازهها تحت اثر تحریکات لرزهای به شمار میآید. میزان اعتبار نتایج حاصل از این تحلیل به طرز قابل توجهی به نحوهی مدلسازی، جزئیات و پارامترهای معرفی شده بستگی دارد. یکی از جنبههای مهم در مدلسازی دینامیکی، روش معرفی میرایی ذاتی سازه و مقدار نسبت میرایی (ξ) میباشد که در سالیان گذشته تحقیقات چندانی راجع به تاثیرات آنها بر پاسخهای غیرخطی قابهای خمشی فولادی انجام نشده است و استفاده از روش رایلی با نسبت میرایی ۵% به عنوان یک روال در بین محققین مرسوم بوده است. در تحقیق حاضر سعی شده تا اثرات مقدار و نحوهی معرفی میرایی ذاتی بر پاسخهای غیرخطی قابهای خمشی فولادی مورد ارزیابی قرار گیرد. برای این منظور یک سازه ۴ طبقه که در سال ۲۰۰۷ بر روی میز لرزه ای آزمایش شده است به عنوان معیار در نظر گرفته شده و در نرم افزار OpenSees شبیه سازی گردیده است. میرایی ذاتی برای این سازه به ۳ روش: متناسب با جرم و سختی (فرض رایلی)، متناسب با جرم و متناسب با سختی، با در نظر گرفتن ۵ مقدار متفاوت نسبت میرایی ( ۰.۰۱, ۰.۰۲, ۰.۰۳, ۰.۰۴, ۰.۰۵=ξ) تعریف شده است. پس از انجام تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی برای این مدل ها، پاسخهای نرم افزاری و آزمایشگاهی مورد مقایسه قرار گرفته و میزان خطای آن ها استخراج گردیده است. نتایج بیان میدارد که کاهش نسبت میرایی منجر به کاهش خطای پاسخ های سازه ای به خصوص برای برش و لنگر واژگونی می شود. استفاده از نسبت میرایی ۵% برای تحلیل غیرخطی قاب های خمشی کوتاه مرتبه مناسب نیست و دراکثر موارد منجر به پاسخ های دست پایین می شود. در ضمن مدل های میرایی متناسب با جرم و رایلی دقت بالاتری در مقایسه با میرایی متناسب با سختی دارند و خطای کمتری را نشان می دهند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سامان راحت دهمرده
گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
مهرتاش معتمدی
گروه مهندسی عمران, دانشگاه آزاد اسلامی, واحد تهران جنوب, تهران, ایران
آرمین عظیمی نژاد
گروه مهندسی عمران, دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران