پیکرشناسی گونه های دوسوتوانی سازمانی

دوسوتوانی سازمانی را می توان به عنوان توجه همزمان به قابلیت های متفاوتی نظیر کسب منافع کوتاه مدت و بلند مدت، اثربخشی و کارایی، تمرکز و عدم تمرکز، نوآوری تدریجی و ناپیوسته و ... نسبت داد. یکی از مهم ترین پژوهش هایی که تاکنون در خصوص مفهوم دوسوتوانی اتفاق افتاده به پژوهش سیمسک و همکاران ۲۰۰۹ باز می گردد. در این پژوهش گونه شناسی از دوسوتوانی سازمان بر مبنای نوع رابطه میان دو قابلیت اکتشاف و بهرهبرداری و بعد ساختاری سازمان ارائه شده است. بر این اساس دو سوتوانی سازمانی به ۴ گونه (هارمونیک، بخشی، متقابل و چرخه ای) تقسیم می شود. پژوهش حاضر در نظر دارد تا با استفاده از پیکربندی هر کدام از این گونه های دوسوتوانی را بر مبنای نوع محیط، اندازه سازمان، مرحله رشد سازمان، نوع ساختار سازمانی، نوع رهبری و گونه استراتژیک مورد بررسی قرار دهد. به منظور دستیابی به این هدف از روش پژوهش توصیفی و ابزار مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است . یافته های مربوط به پژوهش حاضر نشان می دهند که هر کدام ازگونه های دوسوتوانی سازمانی تنها در پیکربندی خاص مربوط به خودشان امکان تحقق خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

دوسوتوانی ، هارمونی ، بخشی ، چرخه ای ، متقابل ، محیط سازمانی ، اندازه سازمان ، مرحله رشد سازمان ، نوع ساختار سازمانی ، نوع رهبری و گونه استراتژیک