نقش تعدیل گری بهزیستی معنوی بین کمال گرایی اخلاقی و سازگاری روانشناختی در دختران تیز هوش

در طول دهه ها، سلامتی براساس ابعاد خاص جسمی، روانی و اجتماعی تحلیل شده است. بعد بهزیستی معنوی در مفهوم سلامت، ازسوی برخی صاحب نظران، مورد توجه سردمداران امر سلامت جامعه دردولت های گوناگون قرار گرفته است. از طرفی بالا بودن کمال گرایی در بین دانش آموزان دختر تیزهوش و اثرات تقریبا منفی آن بر عملکرد تحصیلی، موجب طراحی و کاربست روش های پیشگیری و درمان مشکلات یادگیری در دانش آموزان تیز هوش شد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل گری بهزیستی معنوی بین کمال گرایی اخلاقی و سازگاری روانشناختی بود. روش پژوهش توصیفی از نوعهمبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دختران تیز هوش دوره دوم منطقه ۶ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۹۸ بودند به این منظور برای انتخاب گروه نمونه ۲۵۰ دانش آموز به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه کمال گرایی اخلاقی استوبر و یانگ ۲۰۱۵ ( پرسشنامه بهزیستی معنوی دالمن ۲۰۰۴ و سازگاری بل ۱۹۶۱ بود. در این پژوهش در جهت آزمون فرضیه ها و تایید یا رد آنها از روش تحلیل مسیر و روش متمرکزسازی استفاده شد.کمال گرایی اخلاقی، نوع خاصی از کمال گرایی است و دارای دو بعد استانداردهای اخلاقی شخصی ونگرانی درباره خطاهای اخلاقی می باشد نتایج تحلیل دادهها نشان دادند که نگرانی درباره خطاهای اخلاقی و سازگاری روانشناختی در همه سطوح بهزیستی معنوی یکسان نیست و این رابطه توسط بهزیستی معنوی تعدیل می شود P<۰/۰۵. با توجه به نتایج بدست آمده تقویت معنویت، در رشد کمال گرایی اخلاقی دانش آموزان معنادار می باشد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی معنوی ، کمال گرایی اخلاقی ، سازگاری روانشناختی ، دانش آموزان تیزهوش