شخصیت و تاثیر علمی امام شافعی(ره)

محمد بن ادریس شافعی ملقب به امام شافعی(ره) از تحول سازترین و محوریترین شخصیت های مذهبی در تاریخ مذاهب اهل سنت به شمار می آید. وی یکی از ائمه چهارگانه اهلسنت و پیشوای مذهب شافعی است. امام شافعی(ره) که در سنین کودکی با فقدان پدر روبه رو شد، تحت حمایت مادر، گام در عرصه کسب علم و دانش فقهی گذاشت. در طول حیات خود سفرهای متعددی به سرزمین های مختلف داشت و با اشخاص برجسته، مذاهب مختلف و... آشنا گشت که این امر موجب شد، تا علم فقه و حدیث را در سطح بالایی فراگیرد و با استفاده از آموخته های علمی و تجربی، مذهب شافعی را مبتنی بر اصول مدون فقهی که متفاوت از دو مکتب اهلحدیث و اهل رای بود، بنا نهد. ایشان که در دوران خلافت عباسیان میزیست، با شش تن از خلفای عباسی معاصر بود. درمیان مذاهب اهلسنت، فرقه شافعی از جهت محبت و احترام به اهل البیت(ص) و احکام فقهی، نزدیک ترین مذهب اهل سنت به تشییع است. پژوهش حاضر تحت عنوان "شخصیت و تاثیر علمی امام شافعی(ره)" به اندیشه ها و دستاوردهای ایشان در مذاهب مختلف اهل سنت اشاره می کند. در مقاله حاضر سعی بر آن است که با به کارگیری گزاره های موجود در آثار باقیمانده و روایت های پراکنده ازایشان، چارچوبی حاکم بر زندگی ارزشمند امام شافعی(ره) بازخوانی شود. روش تحقیق این پژوهش، تاریخی است و در گردآوری اطلاعات از اسناد و مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج حاصل از آن گویای این حقیقت است که امامشافعی(ره) با احاطه کاملی که بر اصول فقه داشت، توانست در مقابل دو مکتب فوق که در مدینه و عراق رایج بود، راهی میانه را در پیش گیرد و مذهب فقهی خود را بر پایه دانش زبانی، بینش عقلانی، معرفت به قرآن و سنت و با بهرگیری روشی جدید، متفاوت ولی بینابین دو مذهب قدیم و جدید، بنا نهد.

کلیدواژه ها:

محمد بن ادریس ، امام شافعی (ره) اهل سنت ، اصول فقه ، مذهب