توسعه ی فعالیت های حرکتی برای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

گزارشها نشان میدهد که اضافه وزن ، بیماری چاقی وکم تحرکی در افراد دارای اختلالات طیف اتیسم در مقایسه با جمعیت عادی دارای نرخ بالایی است. عدم تمایل به انجام تمرینات و فعالیت های حرکتی در کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم بسیار مشاهده شده است. قصور بسیاری از این کودکان حتی در انجام فعالیت های حرکتی و فیزیکی معمول شهروندی تا حد زیادی ناشی از مشکلاتی مانند: اختلال در عملکرد اجتماعی ،تعادل هیجانی، تعادل جسمانی و ویژگیهای مشترک افراد اتیسم ، مهارت حرکتی پایین تر از حد معمول و میزان پایین سازگا ری است. عدم پیگیری فعالیت های حرکتی منجر به کاهش کیفیت زندگی این کودکان شده و مانع اصلی در مسیر رشد شناختی، ارتباطی و اجتماعی این کودکان محسوب می شود. محققان در تلاش اند تا با مطالعات هر چه بیشتر در زمینه ی تاثیر فعالیت ها و تمرینات حرکتی بر ساختار مغز و همچنین بر عملکردهای حسی، حرکتی، شناختی و ارتباطی این کودکان ،آگاهی های لازم را جهت عملیاتی کردن برنامه های مفید در این زمینه ،به دست والدین، مربیان و مراقبان این کودکان برسانند. یک مسئله ی مهم دیگر در این زمینه ، ایجاد انگیزه برای کودکان جهت تمایل ، مشارکت و پیگیری تمرینات و فعالیت های حرکتی توصیه شده است؛ تا علاوه بر پیشرفت های مقطعی حاصل شده بتوانند این روند را ادامه داده و از مزایای آن در بلند مدت بهره مند شوند. مطالعات متعددی حاکی از تاثیر چشمگیر فعالیت های حرکتی و برنامه های مدون در این حیطه بوده اند که همگی ضرورت پژوهش، بررسی و مطالعه ی هر چه بیشتر در این زمینه را توصیه می کنند. اهداف این مقاله شامل این موارد می شود: ۱(یادآوری عواملی که میتواند میزان فعالیت های حرکتی را در دانش آموزان اتیسم افزایش دهد. ) ۳(عملیاتی کردن نتایج مثبت ( حاصل از تحقیقات پیرامون فعالیت های حرکتی دانش آموزان اتیسم. ) ۳(تلخیص راهکارهای موفقیت در آموزش حرکتی

کلیدواژه ها:

فعالیت حرکتی ، کودکان طیف اتیسم ، موانع و فواید