اثربخشی درمان شناختی رفتاری آسیب محور بر بهبود فاجعه سازی کودکان با تجربه ی سو استفاده جنسی: پژوهش مورد منفرد

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری آسیب محور بر بهبود فاجعه سازی کودکان با تجربه ی سو استفاده جنسی بود. این پژوهش شبه آزمایشی از نوع مورد منفرد A-B-A با طرح خط پایه چندگانه و با پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان با تجربه ی سواستفاده جنسی ۹ تا ۱۱ سال مشهد بودند که به کلینیک روانشناسی واقع در مشهد در سال ۱۳۹۹ مراجعه کردند و به صورت نمونه گیری هدفمند سه نفر انتخاب شدند. شرکت کنندگان پژوهش در موقعیتهای خط پایه، جلسات ۶-۸-۴-۲ مداخله و یک ماه بعد از مداخله، به خرده مقیاس فاجعه سازی پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان-فرم کودک (CERQ-K) پاسخ دادند. درمان به صورت انفرادی در ۸ جلسه اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل دیداری نمودار، درصد بهبودی و درصد داده های غیر همپوش (PND) انجام شد. نتایج نشان داد درمان شناختی رفتاری آسیب محور به طور معناداری منجر به بهبودی فاجعه سازی مراجعین، هم در پایان درمان و هم در پیگیری یک ماهه شده است. بنابراین میتوان بیان کرد که این درمان در بهبود فاجعه سازی کودکان با تجربه ی سو استفاده جنسی موثر است و به نظر می رسد میتوان از این درمان در جهت بهبود کودکان آسیب دیده از سو استفاده جنسی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری آسیب محور ، فاجعه سازی ، سواستفاده جنسی ، کودک