برنامه ریزی کالبدی و عوامل موثر در توسعه پایدار محلات شهری نمونه موردی ده ونک

پیش از صنعتی شدن محلات شهری در طول زمان های گوناگون توان رشد تدریجی با تغییرات اجتماعی و اقتصادی را داشتند و ضمن حفظ ارزش های کالبدی و طبیعی واجتماعی پاسخگوی نیازهای ثابت ساکنین محلات بودند.اما در حال حاضر به دلیل افزایش جمعیت و رشد سریع شهرها فرصت نیافتند خود را به نیازهای جدید جمعیت و محلات شهری وقف دهند.به همین دلیل باعث نابسامانی محلات شهری شد.محله به عنوان یکی از ارکان کالبدی شهر نقش مهمی در تعادل زندگی اجتماعی دارد. توسعه پایدار می کوشد تا بابهبود فضای کالبدی محله باعث ارتقا کیفیتی هم چون، رونق اقتصادی، عدالت اجتماعی و یکپارچگی زیست محیطی شود.در یک محله پایدار باید معیارهایی مانند هویت و خوانایی،پویایی و سازگاری ،دسترسی به شبکه و خدمات،احساس تعلق،تنوع وسرزندگی،امنیت وایمنی وجود داشته باشد. محدوده مورد مطالعه در این مقاله،محدوده ده ونک است.ده ونک،در منطقه ۳ شهر تهران واقع شده است.ده ونک تهران مکانی است که علیرغم برخورداری از قابلیتهای کارکردی، زیست محیطی و اجتماعی و اقتصادی برای پایدار شدن به سوی ناپایداری میل کرده است زیرا با افزایش شدید قیمت اراضی و به وجود آمدن مجتمع های گران قیمت بخش هایی از آن دارای محلات آلونک نشین است که کمترین بهره را از خدمات شهری می برند و این امر موجب معضل بزرگی برای کلان شهر تهران شده است به همین منظور در این مقاله به بررسی ده ونک و ارائه برنامه ریزی کالبدی مناسب جهت توسعه پایدار این محله می پردازیم.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی کالبدی ، محلات ، ده ونک ، توسعه پایدار