اثر نوع و غلظت تنظیمکنندههای رشد بر پرآوری و ریشهزایی گیاه دارویی پنیرباد ‏(‏Withania coagulans‏)‏

بهمنظور ارائه یک روش سریع و کارآمد برای تکثیر گیاه دارویی پنیرباد (Withania coagulans) در شرایط کشت درونشیشهای، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در آزمایشگاه کشت بافت مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی انجام گرفت. در ابتدا بذرهای جمع­آوریشده از رویشگاه طبیعی در استان سیستان و بلوچستان استریل شده و روی محیط کشت MS قرار گرفتند. سپس بهمنظور شاخهزایی، ریز نمونه تک گره، روی محیط کشت پایه MS حاوی بنزیل آمینوپورین در پنج سطح صفر، ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ میلی­گرم بر لیتر کشت گردید. در مرحله ریشهزایی، گیاهچهها به محیط کشت MS حاوی ایندول بوتیریک اسید در غلظتهای ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ میلیگرم بر لیتر و نفتالین استیک اسید در غلظتهای ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ میلیگرم بر لیتر منتقل شدند، همچنین تیمار شاهد (عدم کاربرد هورمون) در نظر گرفته شد. در نهایت، بهمنظور سازگاری، گیاهچههای ریشه­دار به مدت ۳۰ روز در اتاق سازگاری نگهداری گردیدند. بیشترین ضریب تکثیر، تعداد شاخه و تعداد برگ در تیمار بنزیل آمینوپورین با غلظت ۵/۰ میلیگرم بر لیتر و بهترین غلظت تنظیمکنندههای رشد با ۹۰ درصد ریشهزایی، در تیمار ایندول بوتیریک اسید با غلظت ۵/۰ میلیگرم بر لیتر بود. در نهایت با انتقال گیاهچههای باززایی شده به خاک، ۸۰ درصد آن­ها بقا خود را حفظ نمودند. بهطور کلی، برای تولید گیاهچههای قوی و شاداب، کاربرد بنزیل آمینوپورین و ایندول بوتیریک اسید در غلظت ۵/۰ میلی­گرم بر لیتر بهترتیب برای شاخه­دهی و ریشه­زایی مطلوب، توصیه می­شود.

کلیدواژه ها:

ایندول بوتیریک اسید ، بنزیل آمینوپورین ، ریز ازدیادی‏