بررسی تاثیر بافت های ناکارآمد شهری بر آسیب های اجتماعی (مورد مطالعه: شهر مراغه)

 پدیده فرسودگی در بافت­ های شهری بر کالبد بافت و فعالیت­ های اجتماعی و اقتصادی آن اثرگذار است. از این­ رو، پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر ناکارآمدی بافت­ های شهری بر میزان وقوع آسیب­ های اجتماعی در شهر مراغه است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی می­ باشد و اطلاعات به صورت کتابخانه ­ای و میدانی و با استفاده از ابزار پرسشنامه گردآوری شده­ اند. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی گردید که مقدار ۰.۷۱۶ بدست آمد. نمونه تحقیق ۴۰۰ نفر از شهروندان شهر مراغه میباشند که به روش غیر احتمالی در دسترس نمونه گیری شده اند. در این پژوهش از آزمون­های آنتروپی، ویکور، T-test، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده گردیده است. نتایج حاصل از شاخص ویکور نشان داد که نواحی ۵ و ۶ به عنوان نواحی کاملا کارآمد، نواحی ۷ و ۴ به عنوان نواحی نسبتا کارآمد و نواحی ۱، ۳ و ۲ نیز به عنوان نواحی کاملا ناکارآمد تعیین گردیده­اند. همچنین سنجش وضعیت آسیب­های اجتماعی در شهر مراغه نشان داد که ناحیه ۱ دارای بیشترین میزان وقوع آسیب­های اجتماعی در این شهر میباشد. پس از آن نیز به ترتیب نواحی ۳، ۲، ۴، ۷، ۶ و ۵ بیشترین میزان وقوع آسیب­ های اجتماعی را شاهد بوده ­اند. در پایان نیز نتایج آزمون­ های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی نشان داد که بین نارکارآمدی بافت­ های شهری و وقوع آسیب­ های اجتماعی در سطح شهرها ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. 

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بافت ناکارآمد شهری ، آسیب های اجتماعی ، مراغه.