اثر بخشی آموزش گروهی حلم بر کاهش نشانه های پرخاشگری دانش آموزان 12 - 16 ساله

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش گروهي حلم بر کاهش پرخاشگري دانش آموزان 16-12ساله شهر آبدانان صورت گرفت. روش پژوهش، روش تجربي پیش آزمون پس آزمون با استفاده از گروهآزمایش و کنترل بود. جامعه آماري این پژوهش را دانش آموزان دختر شاهد و ایثارگر 16-12 ساله شهرآبدانان ميباشد. نمونه آماري این پژوهش شامل 30 نفر از دانش آموزان بود که به شیوه در دسترس ازبین مدارس شهر آبدانان انتخاب شده و به طریق تصادفي در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزاراندازه گیري پرسشنامه پرخاشگري نجاریان و همکاران (1375) مي باشد. برنامه آموزشي حلم به مدت 12جلسه، هفته اي 2 الي 3 جلسه به مدت 60 دقیقه اجرا گردید. شرکت کنندگان در پژوهش در دو مرحلهپیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه پرخاشگري را پاسخ دادند. براي تجزیه و تحلیل داده ها از آمارتوصیفي جهت محاسبه میانگینها و انحراف معیار و آمار استنباطي براي بررسي معني دار بودن تفاوتمیانگین گروه ها از آزمون t تفاضل استفاده گردید. نتایج پژوهش به طور کلي نشان داد که آموزشگروهي حلم بر کاهش پرخاشگري در فرزندان شاهد و ایثارگر 18-12 ساله شهر آبدانان مؤثر بوده است وفرضیه اصلي پژوهش تایید شد. بنابراین از «آموزش حلم» مي توان به عنوان یك مداخله درماني معنويجهت کاهش پرخاشگري در نوجوانان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

پرخاشگري ، مداخله معنوي ، صبر ، آموزش حلم