جلوه های کیفری حق بر آموزش، در پرتو اصول زیان، پدرسالاری و اخلاق گرایی

حق بر آموزش یک حق اساسی و از ملزومات زندگی اجتماعی است که با جامعه پذیری انسان، او را به موجودی دارای حق و تکلیف تبدیل میکند. پایداری یک حق، افزون بر شناسایی آن از سوی دولت، نیازمند حمایت کیفری است، که براساس اهمیت و ارزش آن صورت میگیرد. هر حکومتی بنابر ایدئولوژی خود و باتوجه به ویژگیها و ابعاد یک حق، اقدام به بهره گیری از اصول سه گانه ی فلسفی زیان، پدرسالاری و اخلاق گرایی برای ورود آن به حوزه ی کیفری میکند . این مقاله، پژوهش میان رشته ای حقوق و حوزه ی اجتماعی و تربیتی است که هدف اصلی آن، بررسی جلوه های کیفری حق بر آموزش با تکیه بر اصول سه گانه ی فلسفی و بررسی تاثیر این اصول بر قانونگذاری کیفری در ایران است. روش پژوهش، بررسی کتابخانه ای و اسنادی، با ابزار مطالعه و فیش برداری از کتب، مقالات، مقررات داخلی و اسناد بین المللی درخصوص حق بر آموزش، به روش استدلالی و تحلیلی و در پی شناسایی تاثیر حق بر آموزش، در حوزه ی حقوق کیفری ایران و توجیه آن با فلسفه های مجازات میباشد. یافته های این پژوهش بیانگر این امر است که گرچه حق بر آموزش، در حوزه ی حقوق کیفری تاثیرات فراوانی دارد، اما، خود این حق، در قالب چند ماده ی معدود، بدون مبنای توجیهی مشخص مطرح شده که اصول و اهداف این حق را به خوبی تامین نکرده است.

کلیدواژه ها:

حق بر آموزش ، اصل زیان ، پدرسالاری ، اخلاق گرایی قانونی.