جایگاه فلسفه،کلام، طریقت و شریعت در منظومۀ فکری غزالی

در مقاطع مختلف تاریخ، فربه شدن فقه در جوامع اسلامی، منتهی به شریعتمداری حاد و تمرکز بر شهود، منجر به اشاعۀ عرفانشده است. فلسفه نیز با تأکید کردن بر عقل، فارغ از دین ظاهر شده و کلام با تکیه بر عقل، ولی با دغدغۀ اثبات حقانیت گزاره هایدینی بنا شده است. غزالی، متفکری است که ضمن نکوهش تقلید محض، این روش های چهارگانه را مورد مداقه قرار داد و تلاشفکری او منجر به بنیانگذاری یک معرفت شناسی نو و مرکب از همۀ این نحله های چهارگانه برای یافتن حقیقت شد. این مقاله درصدد نشان دادن سهم و جایگاه هر یک از مشارب مذکور در منظومۀ فکری غزالی است.

کلیدواژه ها:

فلسفه ، عرفان ، تصوّف ، غزالی ، شریعت ، کلام