نقش تعدیلگر خود تعیین کنندگی در رابطه بین منابع شغلی و تعلق خاطر کارکنان (مورد مطالعه: ادارات دولتی شهرستان کازرون)

تعلق خاطر کاري که یک مفهوم مثبت و جدید است، نشان داده که قدرت تبیین مناسبی در پیش بینی نتایج فردي وکاري دارد. بنابراین با توجه به تأثیر مستقیم و غیر مسقیم تعلق خاطر کاري روي نتایج و پیامدهاي و سازمانی، انتظارمی رود که پژوهش در مورد عواملی که می توانند بر ایجاد تعلق خاطر کاري تاثیر بگذارند، به بهبود شرایط عمومیسازمان و ارتقاي عملکرد آن منجر شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیلگري خود تعیین کنندگی در رابطهبین منابع شغلی و تعلق خاطر کارمندان در ادارات دولتی شهرستان کازرون می باشد. روش انجام پژوهش از نظرنحوه گردآوري داده ها، توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف، کاربردي است. جامعه آماري ای ن پژوهش را 727نفر از کارکنان ادارات دولتی شهرستان کازرون تشکیل می دهد، روش نمونه گیري، تصادفی طبقه اي و حجم نمونهبر اساس فرمول کوکران، 252 نفر تعیین گردی د. ابزار گردآور ي اطلاعات، پرسشنامه خودتعیین کنندگی بلیس(1994)، پرسشنامه منابع شغلی باکر، دمروتی و وربک (2004)، پرسشنامه تعلق خاطر کاري شافلی و همکاران، (2002) می باشد که روائی پرسش نامه ها توسط سه نفر از صاحبنظران و اساتید گروه مدیریت مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن با روش آلفاي کرونباخ براي پرسشنامه خودتعیین کنندگی بلیس (0/849) پرسشنامه منابع شغلی باکر،دمروتی و وربک (0/801) و براي پرسشنامه تعلق خاطر کاري شافلی و همکاران، (0/799)، بدست آمد. به منظورآزمون فرضیه هاي پژوهش از نرم افزارspss و Amos21 استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. نتایج تحقیق نشان داد که خود تعیین کنندگی دررابطه بین منابع شغلی و تعلق خاطر کارمندان در ادارات دولتی شهرستان کازرون نقش تعدیلگري دارد.

کلیدواژه ها:

خود تعیین کنندگی ، منابع شغلی ، تعلق خاطر ، ادارات دولتی شهرستان کازرون