پاسخ آنزیمهای دهیدروژناز و اوره آز به دو علفکش تری بنورون- متیل و بروموکسینیل در خاک تحت کشت گندم
محل انتشار: دوفصلنامه زیست شناسی خاک، دوره: 3، شماره: 1
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 222
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SBJ-3-1_002
تاریخ نمایه سازی: 24 فروردین 1400
چکیده مقاله:
هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر علفکشهای تریبنورون- متیل (گرانستار) و بروموکسینیل (پاردنر) بر فعالیت آنزیمهای دهیدروژناز و اورهآز در یک خاک آهکی تحت کشت گندم و میزان بازدارندگی فعالیت بیولوژیکی آنها بود. این پژوهش در قالب آزمایش فاکتوریل و بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 18 تیمار و 3 تکرار به صورت گلدانی انجام گردید. غلظتهای علفکش تریبنورون- متیل 30، 42، 56 (غلظت توصیه شده) و 84 میلیگرم بر لیتر و علفکش بروموکسینیل 225، 450، 675 (غلظت توصیه شده) و 900 میلیگرم بر لیتر در دو حالت حضور و عدم حضور گیاه گندم اعمال شدند. فعالیت آنزیمهای دهیدروژناز و اورهآز خاک در 3، 30 و 60 روز پس از مصرف علفکشها اندازهگیری شدند. در هر یک از علفکشها کاهش معنیداری در میزان فعالیت دهیدروژناز و اورهآز با افزایش غلظت علفکش در هر یک از زمانهای نمونهبرداری در مقایسه با تیمار شاهد مشاهده گردید. بالاترین میزان کاهش فعالیت آنزیمهای دهیدروژناز و اورهآز در خاک تحت تیمار با علفکش بروموکسینیل به ترتیب به میزان 61 و 51 درصد در 30 و 3 روز پس از مصرف در غلظت 900 میلیگرم بر لیتر بدست آمد. در این آزمایش فعالیت آنزیم دهیدروژناز بعد از روز سوم تیمار روند افزایشی نشان داد. این افزایش فعالیت را میتوان ناشی از افزایش جمعیت میکروبی با قابلیت استفاده از علفکشبه عنوان منبع کربنی دانست. همچنین کاهش معنیداری در میزان فعالیت آنزیمی در تیمارهای بدون گیاه در مقایسه با تیمارهای با گیاه مشاهده شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احمد علی پوربابایی
دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه تهران
امین بهرامی
کارشناسی ارشد بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک دانشگاه تهران