کاربرد لیزر در درمان حساسیت های دندانی و بهبود آن در جراحی های پریودونتال

سابقه و هدف: افزایش حساسیت دندان DH یکی از شایع ترین مشکلاتی است که باعث بروز شکایاتی به دلیل ناراحتی و یا درد در بیماران غالبا به دنبال تحریکات مکانیکی، حرارتی، شیمیایی واسموتیک در محل طوق دندان های دارای عاج نمایان شده میگردد. شیوع حساسیت دندانی روبه افزایش است زیرا مدت زمان باقی ماندن دندان ها در دهان افراد بیشتر شده وسطوح ریشه ای دندانی بیشتری به دنبال تحلیل های لثه ای وجراحی های پریودونتال عریان شده است.مواد و روش ها: تا به امروز درمان های متعددی برای رفع ازدیاد حساسیت دندان ها ارائه شده است، از قبیل استفاده از نمک های استرانسیم یا پتاسیم، گلاس آینومرهاو سیلانت های فتوپلیمریزه با مکانیسم مسدود کردن توبول های عاجی ودر موارد حساسیت شدید درمان های تهاجمی مثل Root canal therapy (RCT) ، استفاده از کران وتصحیح از طریق جراحی شامل پوشاندن ریشه با استفاده از گرفت. اما امروزه استفاده از لیزرهای پالسی یا پیوسته به منظور رفع حساسیت دندانی توصیه شده است. لیزرهای به کاررفته در درمان ازدیاد حساسیت دندانی در دو گروه طبقه بندی می شوند:لیزرهای دارای توان خروجی پایین یا به عبارت صحیح تر لیزر کم شدت مانند:؛He-Ne،GaAs ،GAALASبا مکانیسم بلوك پایانه های عصبی و اثر بر مدیاتورهای التهابی.لیزرهای با توان خروجی متوسط یا با عبارت صحیح تر لیزر باشدت بالاتر مانند: YAG؛ Er: ،Er,Cr: YSGG ،Nd: YAG ،CO2با مکانیسم تغییرهای ساختاری جهت بستن توبول های عاجی.بحث و نتیجه گیری: چنین به نظر می رسد، درمان یا کنترل حساسیت های دندانی با استفاده ترکیبی از لیزر های کم شدت و پرشدت هم زمان اثرهای پایدار و طولانی مدتی را در پی داشته باشد. این موضوع نیازمند تحقیقات بالینی متعدد با پارامترهای دقیق و بهینه لیزری در آینده می باشد.

کلیدواژه ها:

حساسیت های دندانى ، لیزر ، لیزر های کم توان ، توبول هاى عاجى