مقایسه اثربخشی روانشناسی مثبت نگر و معنادرمانی بر تاب آوری، کیفیت زندگی و افسردگی پس از زایمان

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی روانشناسی مثبت نگر و معنادرمانی بر تاب آوری، کیفیت زندگی و افسردگی پس از زایمان در شهر اصفهان انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش زنان که در سال 1398 زایمان کرده اند بودند، و تعداد 54 نفر از آنان به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش(یک گروه تحت درمان مثبت نگر و گروه دوم معنادرمانی) قرار گرفتند. هر گروه شامل 18 نفر بود. تمام آزمودنی ها به پرسشنامه تاب آوری(کونور و دیویدسون،(2003، پرسشنامه کیفیت زندگی(سازمان جهانی بهداشت،(1989 و پرسشنامه(افسردگی بک (1961 پاسخ دادند. قبل از انجام مداخلات پیش آزمون برای هر دو گروه اجرا شد، یک گروه جلسات آموزش روانشناسی مثبت نگر آموزش داده شدند. و برای گروهی دیگر جلسات معنا درمانی آموزش داده شد. بعد از اتمام جلسات آموزشی، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد و بعد از سه ماه دوره پیگیری انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و توکی تحلیل شدند. نتایج حاکی از این بود که آموزش روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری، کیفیت زندگی و افسردگی زنان تاثیر داشت.p<0/05 همچنین معنادرمانی بر تاب آوری وکیفیت زندگی تاثیر داشت(.(p<0/05 اما معنا درمانی بر افسردگی تاثیر نداشت(.(p>0/05 از بین دو روش درمانی اجرا شده، درمان روانشناسی مثبت نگر بیشتر از معنادرمانی بر تاب آوری، کیفیت زندگی و افسردگی زنان تاثیر داشت.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت نگر ، معنادرمانی ، تاب آوری ، کیفیت زندگی ، افسردگی ، زنان و زایمان.