چالش های همگرایی و وحدت کشورهای اسلامی در حوزه خلیج فارس

منطقه خلیج فارس که از هشت واحد سیاسی ایران، عراق، عربستان سعودی، قطر، عمان، امارات متحده عربی، کویت و بحرین تشکیل شده است را میتوان بر اساس خصلت های مشترک و متمایز که الگوی کنش متقابل منطقه ای را شکل می دهند یک منطقه ژئوپلیتیکی بارز در جهان دانست. این منطقه متمایز، با محیط مشترکش بهترین فرصت را برای همکاری ملل ساحلی با یکدیگر به منظور ایجاد یک گروه بندی اقتصادی و سیاسی فراهم آورده است. تعمیق همگرایی میان کشورهای اسلامی از دغدغه های جدی کشورهای اسلامی است که می تواند در صورت تحقق، منافعاقتصادی، سیاسی و امنیتی قابل توجهی برای این کشورها و جامعه اسلامی به همراه داشته باشد. این مقاله تلاش می کند تا با روش توصیفی – تحلیلی و بر پایه منابع کتابخانه ای و اسنادی به این پرسش بپردازد که در مسیر همگرایی کشورهای اسلامی حوزه خلیجفارس چه چالش هایی وجود دارد؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت به نظر می رسد کشورهای اسلامی دارای امکانات و توانمندی های زیادی در زمینه های اقتصادی، انسانی و جغرافیایی باشند و در صورت همکاری و همگرایی می توانند نقش موثری را در تعیین سرنوشت خود و سیاست بین المللی ایفا نمایند. نتایجاین مطالعه نشان می دهد کشورهای اسلامی به دلیل ضعف های داخلی و مداخله قدرت های بزرگ نتوانسته اند در راستای منافع مشترک از امکانات خود بهره برداری نمایند. گرچه همگرایی کشورهای اسلامی یکی از نیازهای اساسی و مهم حال حاضر کشورهای حوزه خلیج فارس است اما به دلیل بی توجهی به بسترهای شکل گیری آن امروزه به آروزی دست نیافتنی تبدیل شده است. این مساله از این جهت شایان توجه است که کشورهای اسلامی حوزه خلیج فارس با برخورداری از امکانات و ظرفیت های بی نظیر مختلف که می تواند این کشورها و مجموعه جهان اسلام را به عنوان یک قدرت بالقوه در سطح منطقه و جهان مطرح کند با مشکلات و چالش های بیشماری روبرو هستند

کلیدواژه ها:

اسلام ، همگرایی ، خلیج فارس ، ژئوپلیتیک