بررسی روش شناختی نحوه تلفیق چهارچوب خدمات اکوسیستمی در ارزیابی چرخه حیات (LCA)

نحوه ادغام حدمات اکوسیستمی (ES) در ارزیابی چرخه زندگی (LCA) و کمی سازی آن دو چالش اصلی ES در خصوص ادغام ES در LCA می باشد. اگرچه تعدادی از ESها به طور مستقیم (مانند ترسیب کربن) یا غیرمستقیم (مانند تثبیت نیتروژن) از قبل در رده های اثر LCA لحاظ شده اند، اما هنوز هم مواردی هستند که باید به رده های اثر فعلی اضافه شوند. این تحقیق ضمن مرور مبانی اصلی ارزیابی خدمات اکوسیستمی (ESA) و LCA و بر اساس مطالعات مربوطه، به معرفی روش شناسی نحوه ادغام این دو روش شناخته شده ارزیابی زیست محیطی- بوم شناختی میپردازد. در این رویکرد نوین، ساختار LCA سنتی، که نشان دهنده زنجیره ای علی-معلولی از عوامل استرس زا تا اثرات و خسارات است، با استفاده از ESمجددا0 قالب بندی میشود. این امر، تغییرات در ساختار و کارکرد اکوسیستمها را به تغییر در رفاه انسان پیوند می دهد. به عبارتی دیگر، LCA اثر تغییر اکو سیستم ها را به دلیل انسانی (به عنوان مثال تغییر کاربری اراضی ) به افزایش یا کاهش کیفیت یا کمیت ارائه ES پیوند می دهد. این چارچوب ، LCA سنتی را با اطلاعات اثرات خارجی مرتبط با عرضه و تقاضای ES تکمیل می کند. نتیجه کلی هزینه-منفعت می تواند منفی (یعنی اثر زیان آور بر ارائه (ES یا مثبت (یعنی افزایش ارائه (ES باشد. ادغام خدمات اکوسیستمی در LCA نیاز به یکپارچه سازی بیشتر بین روش های موجود، برنامه های سلسله مراتبی برای تفسیر نتایج از طریق چندین سطح تجمیع، و درک بیشتر نقش اکوسیستم ها در حمایت از فعالیت های انسانی دارد. این موارد فرصتهای تحقیقاتی بسیاری را فراهم میکنند که باید برای رفع چالش های پایداری مورد بررسی قرار گیرند. در این مطالعه، چارچوب عملیاتی برای گنجاندن ES به عنوان یک رده اثر نقطه میانی در LCA پیشنهاد گردیده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی چرخه حیات ، خدمات اکوسیستمی ، تلفیق ، رده اثر